Verschillende verdachten en alibi’s passeren de revue. Hoe past Janny Geldhof in het hele verhaal? Zoekt men in de verkeerde richting? Wat heeft het drugsmilieu met de moord op Doema te maken? Wat houden Nicolas De Villiers en Freddy Leemans, directeur van Het Witte Paard, achter? Allemaal vragen waar Pieter Van In en Guido Versavel een antwoord op proberen te vinden in dit spannend en meeslepend verhaal. Het zou Van In niet zijn als hij niet telkens weer de klus wist te klaren.
Zoals we gewoon zijn van de boeken van Aspe, vindt de moord meteen plaats bij aanvang van het boek, meer bepaald op de eerste pagina. De auteur slaagt er iedere keer in het verhaal op een zodanige manier te schrijven dat het eenvoudig overkomt bij de lezer, vlot leest en boeiend en meeslepend is tot de laatste letter. Men heeft als lezer geen enkel moment het gevoel het boek te willen wegleggen of ook maar de drang te stoppen met lezen. Doorheen het verhaal verklapt men de werkelijke dader niet. Het blijft een raadsel voor zowel de lezer als de speurders. De ontknoping volgt pas op de laatste twee pagina’s. Dit is één van de redenen waarom ik het boek zeker zou aanraden aan elke leesfan, beginner of gevorderde, iedereen weet het te appreciëren.
In het verhaal wordt gebruik gemaakt van een auctoriële verteller. De verteller weet meer dan het personage zelf waardoor de lezer een duidelijker beeld krijgt van de situatie. De gedachten van de personages worden bondig beschreven. Zo weet de lezer op elk moment hoe een personage zich voelt en wat deze denkt. Niet alleen de innerlijke, maar ook de uiterlijke kenmerken komen aan bod.