Lezersrecensie
Slechte moeder of toch niet?
Het verhaal start 1 jaar na de verdwijning van Ben, de achtjarige zoon van Rachel en John.
‘Ben was er nog, en toen ging hij alvast vooruit, en toen was hij weg. Geen enkel teken van hem, behalve het slingertouw dat zachtjes heen en weer bewoog.’
Rachel is een emotionele tijdbom, die een gemakkelijke prooi is voor de media.
Zij en één bepaalde blog zetten Rachel dan ook constant in een kwaad daglicht, waardoor de twijfel er constant is, ‘heeft ze het wel of niet gedaan’?
Terwijl Rachel ook constant met twijfels zit wie ze nog kan vertrouwen en wanneer ze Ben terug zal zien.
De hoofdpersonages in het verhaal zijn Rachel, haar ex-man John en haar zus Nicky.
Bij de recherche gaat vooral de aandacht naar James Clemo en zijn partner Emma Zhang. Waar hij privé ook een relatie mee heeft.
Het verhaal wordt in de ik-vorm geschreven. Het springt van Rachel naar rechercheur James Clemo, die elk hun visie van de gebeurtenissen vertellen.
Opvallend waren ook de stukken uit artikels/boeken over verdwijningen van kinderen, die worden vermeld bij de hoofdstukken die een nieuwe dag van het onderzoek aangeven.
Van zodra je start in dit boek kan je het niet laten om verder te lezen. Door de korte hoofdstukken leest het boek heel vlot. Ook de afwisseling tussen de verhaallijn van Rachel en Clemo, blogteksten, psychologische analyses en e-mails zorgen voor een leuke manier van lezen.
Op zich gaat het verhaal niet snel, maar er wordt wel altijd een nieuw tipje van de sluier opgelicht, waardoor het spannend blijft en je weer van denkpiste verandert. Elk personage die in het boek wordt vernoemd, beschouw je wel op een bepaald moment als hoofdverdachte. Het is gewoon sterker dan jezelf.
Ik had soms wat last met de details, die voor mij niet allemaal nodig waren. Maar voor de rest alleen maar positieve gevoelens over dit boek. De manier hoe de emoties worden beschreven, raken je. Een aanrader voor wie houdt van een whodunit verhaal!
Als dit het debuut is van de schrijfster Gilly MacMillan, dan kijk ik uit naar haar volgende boeken.
‘Ben was er nog, en toen ging hij alvast vooruit, en toen was hij weg. Geen enkel teken van hem, behalve het slingertouw dat zachtjes heen en weer bewoog.’
Rachel is een emotionele tijdbom, die een gemakkelijke prooi is voor de media.
Zij en één bepaalde blog zetten Rachel dan ook constant in een kwaad daglicht, waardoor de twijfel er constant is, ‘heeft ze het wel of niet gedaan’?
Terwijl Rachel ook constant met twijfels zit wie ze nog kan vertrouwen en wanneer ze Ben terug zal zien.
De hoofdpersonages in het verhaal zijn Rachel, haar ex-man John en haar zus Nicky.
Bij de recherche gaat vooral de aandacht naar James Clemo en zijn partner Emma Zhang. Waar hij privé ook een relatie mee heeft.
Het verhaal wordt in de ik-vorm geschreven. Het springt van Rachel naar rechercheur James Clemo, die elk hun visie van de gebeurtenissen vertellen.
Opvallend waren ook de stukken uit artikels/boeken over verdwijningen van kinderen, die worden vermeld bij de hoofdstukken die een nieuwe dag van het onderzoek aangeven.
Van zodra je start in dit boek kan je het niet laten om verder te lezen. Door de korte hoofdstukken leest het boek heel vlot. Ook de afwisseling tussen de verhaallijn van Rachel en Clemo, blogteksten, psychologische analyses en e-mails zorgen voor een leuke manier van lezen.
Op zich gaat het verhaal niet snel, maar er wordt wel altijd een nieuw tipje van de sluier opgelicht, waardoor het spannend blijft en je weer van denkpiste verandert. Elk personage die in het boek wordt vernoemd, beschouw je wel op een bepaald moment als hoofdverdachte. Het is gewoon sterker dan jezelf.
Ik had soms wat last met de details, die voor mij niet allemaal nodig waren. Maar voor de rest alleen maar positieve gevoelens over dit boek. De manier hoe de emoties worden beschreven, raken je. Een aanrader voor wie houdt van een whodunit verhaal!
Als dit het debuut is van de schrijfster Gilly MacMillan, dan kijk ik uit naar haar volgende boeken.
1
Reageer op deze recensie
