Lezersrecensie
Fotograferen voor de wereldvrede
Lia Tilon noemt haar boek nadrukkelijk een roman. Ze heeft veel tijd besteed aan het verzamelen van feitelijke gegevens en daarnaast het secuur bijgehouden dagboek van Dutertre gelezen. Maar er bleef ook genoeg waarnaar gegist moest worden om er een prettig leesbaar verhaal van te kunnen maken. Daartoe heeft ze haar fantasie gebruikt, zonder de feiten geweld aan te doen. En zo ontstond de roman: De Archivaris van de wereld.
Het boek heeft twee verhaallijnen die elkaar voortdurend afwisselen. In het (fantasievolle) gedeelte horen we de stem van Dutertre, die zijn doodzieke werkgever verzorgt in de vervallen villa op het landgoed in Boulogne, vlakbij Parijs. Via flashbacks vertelt hij feiten uit het verleden van Kahn en mijmert hij (ingevuld door Tilon) over zijn eigen leven.
De andere verhaallijn volgt het dagboek van Alfred Dutertre van 13 november 1908 tot 6 februari 1909, terwijl hij met Kahn op wereldreis is. Veel houvast om de karakters van beide mannen te kunnen peilen is er niet. Dutertre laat weinig van zichzelf zien in de dagboeken en de manier waarop hij Kahn beschrijft (en dan vooral zijn gedrag) levert meer vragen dan antwoorden op. Alleen de vastberadenheid van Kahn om alles voor zijn ideaal in te zetten komt herhaaldelijk en duidelijk naar voren. Tilon suggereert dat hij tot op zijn sterfbed is blijven geloven in zijn project voor vrede in de wereld via meer onderling begrip. Maar of dat ook voor Dutertre geldt?
De feiten zijn interessant, het procedé van de autochrome eveneens, het dagboek van Dutertre geeft tot op zekere hoogte een historische blik op de wereld zoals die op de autochromes is vastgelegd. De geromantiseerde verhaallijn kan echter niet bewerkstelligen dat het verhaal in een boeiende roman verandert. Aan de stijl ligt het niet en wie geïnteresseerd is in deze bijzondere wereldverbeteraar en zijn erfgoed zal het boek beslist met plezier lezen.
Hele recensie lezen? Klik hier: https://mijnboekenkast.blogspot.nl/2018/05/lia-tilon-archivaris-van-de-wereld.html
Het boek heeft twee verhaallijnen die elkaar voortdurend afwisselen. In het (fantasievolle) gedeelte horen we de stem van Dutertre, die zijn doodzieke werkgever verzorgt in de vervallen villa op het landgoed in Boulogne, vlakbij Parijs. Via flashbacks vertelt hij feiten uit het verleden van Kahn en mijmert hij (ingevuld door Tilon) over zijn eigen leven.
De andere verhaallijn volgt het dagboek van Alfred Dutertre van 13 november 1908 tot 6 februari 1909, terwijl hij met Kahn op wereldreis is. Veel houvast om de karakters van beide mannen te kunnen peilen is er niet. Dutertre laat weinig van zichzelf zien in de dagboeken en de manier waarop hij Kahn beschrijft (en dan vooral zijn gedrag) levert meer vragen dan antwoorden op. Alleen de vastberadenheid van Kahn om alles voor zijn ideaal in te zetten komt herhaaldelijk en duidelijk naar voren. Tilon suggereert dat hij tot op zijn sterfbed is blijven geloven in zijn project voor vrede in de wereld via meer onderling begrip. Maar of dat ook voor Dutertre geldt?
De feiten zijn interessant, het procedé van de autochrome eveneens, het dagboek van Dutertre geeft tot op zekere hoogte een historische blik op de wereld zoals die op de autochromes is vastgelegd. De geromantiseerde verhaallijn kan echter niet bewerkstelligen dat het verhaal in een boeiende roman verandert. Aan de stijl ligt het niet en wie geïnteresseerd is in deze bijzondere wereldverbeteraar en zijn erfgoed zal het boek beslist met plezier lezen.
Hele recensie lezen? Klik hier: https://mijnboekenkast.blogspot.nl/2018/05/lia-tilon-archivaris-van-de-wereld.html
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van JannieTr
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
