Feiten en fictie vermengd tot een prettig leesbaar boek

Feiten over de dierentuin en het leven van directeursvrouw Corry Kuiper heeft Tania Heimans vermengd met eigen (verantwoorde) interpretaties om tot een roman-achtige structuur te komen.
Voor mij is deze opzet zonder meer geslaagd. Door het perspectief van het verhaal bij Corry te leggen wordt de lezer nauwer bij het wel en wee van de dierentuin betrokken en krijgt meteen een inkijkje in de belemmerende omstandigheden voor vrouwen, nog maar zo kort geleden, om hun eigen idealen na te streven. Ook de sociale omstandigheden krijgen via haar aandacht: de kloof tussen rijk en arm, de ongelijke verhouding tussen echtelieden, de opkomst van het nationaal socialisme, de verwoestingen in de oorlog en alle ellende die daaruit voortkwam. En de dieren worden niet vergeten: van benauwde hokken tot de vrije ruimten die Koen Kuiper voor ogen had voor zijn dieren.

Toch blijft de hoofdrol voor de dierentuin, die Corry net zo aan het hart gaat als dat bij haar man het geval is. Want ondanks haar eigen aspiraties maakt ze die, soms met grote moeite, ondergeschikt aan het belang van de dierentuin en haar positie als vrouw van de directeur. Maar omdat er zich onderhuids veel roert bij Corry zoekt ze een uitlaatklep en vindt die in het schrijven van stukjes (over huisvrouwenzaken, zo onschuldig mogelijk), waarbij ze zich soms wel eens laat gaan in een pleidooi dat dichter bij haar eigen gedachten en gevoelens over haar onderdrukte positie ligt.
.....
Kortom een spannend verhaal over de opkomst en ondergang en de herrijzenis van de Diergaarde van Rotterdam tussen 1900 en 1950. Verteld via een eigenzinnige vrouw die daar met haar gezin getuige van was en die zich niet neer kon leggen bij een huisvrouwenbestaan. Misschien geen felle feministe, maar toch zeker een vrouw die verwoordde wat meer vrouwen dwarszat in die periode.

Mijn hele recensie lezen? Klik hier: http://mijnboekenkast.blogspot.nl/2016/01/tania-heimans-het-huis-met-de-leeuwen.html