Een boek om stil van te worden

Onderweg naar een lezing hoort de spreker het verhaal van Socrates (Sedar Soares) van de taxichauffeur Gabriel, de oom van de jongen. Het gesprek tussen de twee mannen komt langzaam op gang en wordt tenslotte het verhaal van Gabriel over Socrates. Maar ook over dat van zijn familie, over de Kaapverdiaanse gemeenschap, over voetbaltalentjes, over onrecht, over discriminatie en over moeders die er alles voor over hebben hun kinderen een betere toekomst te geven. Je zou verwachten dat de voorkennis over het lot van Socrates het verhaal minder spannend zou maken. Het tegendeel is waar: de jongen komt meer en meer tot leven in een liefdevol verteld verhaal dat je het liefst zou willen stilzetten vóór het onontkoombare, tragische einde.

Het verhaal van Socrates komt keihard binnen, maar ook de nasleep doet pijn: de dader is bekend, maar kan niet opgepakt worden. "Ik heb nog altijd niet leren haten", zei hij uiteindelijk. "Dat is knap niet? Een herinnering levend houden doe je niet door te haten. Ook niet door iemands naam uit te spreken. Daar is meer voor nodig". Voor Gabriel en de familie doet het er niet toe wie de dader was en waarom hij schoot. "Ik geef die naam geen inhoud, geen betekenis. Hij zal niet in één adem genoemd worden met de naam Socrates."

Als je er voor open wilt staan en echt wilt leren te luisteren en opmerkzaam te zijn voor dit soort belangrijke verhalen dan kun je zelfs "de mieren horen schreeuwen". Zoals in het verhaal over een boeddhistische monnik dat Gabriels vader die hem vertelde.

Die overgevoeligheid voor schreeuwen, ik moest er toch even aan denken, toen ik 24 uur met....Alex Boogers zag. Wat een prachtmens!

Hele recensie lezen? Zie mijn blog: http://mijnboekenkast.blogspot.nl/2016/02/alex-boogers-wanneer-de-mieren.html