Spannend maar overdreven afsluiting

In Nederland is Jennifer McMahon misschien niet zo bekend maar in Amerika is zij een bestsellerauteur. Van haar verschenen al eerder drie boeken waarvan Het eiland van de verdwenen meisjes vorig jaar in Nederland is uitgebracht. McMahon is nu terug met een nieuw boek, Ontmanteling, een literaire thriller met een sterk filosofisch sfeertje.
Tijdens hun studententijd op Sexton College vormden Suz, Tess, Winnie en Henry een hechte vriendengroep. De vier vrienden, stuk voor stuk getalenteerde kunstenaars, stonden in de bloei van hun leven. Aan het hoofd van hun groepje stond Suz, een opstandige jonge vrouw. Het was Suz’ idee om het clubje de ‘Barmhartige Ontmantelaars’ op te richten. Het belangrijkste levensmotto van de groep was: ‘Ontmanteling=Vrijheid’. Hun bezigheden bestonden voornamelijk uit het plannen van radicale activiteiten en de dingen om hen heen verwoesten. Het kon ze bijna niet ver genoeg gaan. Maar wanneer Suz besluit het ex-vriendje van Winnie te ontvoeren, gaat dit de anderen toch iets te ver. Het loopt allemaal vreselijk uit de hand en hun laatste zomer samen loopt uit op een drama. Tien jaar later, het heden, zijn Tess en Henry getrouwd. Ze hebben een lieve fantasierijke dochter van negen, maar erg gelukkig zijn ze niet. De plotselinge zelfmoord van een oud-klasgenoot leidt er toe dat ze weer oog in oog staan met de spoken uit hun verleden. Alle herinneringen uit hun studententijd komen weer naar boven drijven.
Ontmanteling is een soort mix van een coming of age story, mysterie en de geestenwereld. Daarnaast staat het boek vol met verwijzingen naar de filosofie. Het is dus om deze reden dat McMahons nieuwste boek wordt vergeleken met De verborgen geschiedenis van Donna Tartt. De twee boeken delen bijna dezelfde thema’s maar daar houden de overeenkomsten ook op. Wat betreft hun uitwerking en schrijfstijl kunnen ze niet met elkaar worden vergeleken. Toch heeft Ontmanteling zo haar eigen charmes. Het is een boeiend boek met een mysterieus onderhuidse spanning. De personages zijn allemaal geloofwaardig neergezet maar het is vooral de kleine excentrieke Emma, het dochtertje van Tess en Henry, die de aandacht van de lezer trekt. Het feit dat het verhaal ook vanuit haar perspectief wordt verteld geeft het boek een extra dimensie. Emma heeft namelijk een denkbeeldig vriendinnetje die nog een sleutelrol zal spelen in het verhaal. En hoewel het eind chaotisch, een tikkeltje overdreven en geheel niet geloofwaardig overkomt, is Ontmanteling geen slecht boek. Het verhaal leest zo weg. Door de vreemde mix van realiteit en fantasie blijf je lezen, bladzijde na bladzijde.