Goede eerste ervaring met thriller

Van een goed boek gesproken… Het is aan te raden om “De langzame dood van Luciana B.” van Guillermo Martínez zeker eens te lezen. Als je dat doet krijg je meteen een œuvre voorgeschoteld dat de naam literaire thriller volledig verdiend, niet alleen omdat het boek in 2007 door de Spaanse krant “El Cultural" is verkozen tot een van de tien beste Spaanstalige romans van dat jaar, maar ook omdat de auteur zelf in Argentinië, het land waar hij in 1962 geboren is, is bekroond met de prestigieuze award Premio Planeta voor een van zijn andere boeken. Dit boek is een roman en past daardoor in zijn genre van boeken. Ook bekend in de Lage Landen is zijn 'De openbaring van Roderer', eveneens een roman. Het boek gaat toevallig ook over een meisje dat bij zelfs twee auteurs gaat typen als job. Totdat ze merkt dat er zich veel erge gebeurtenissen niet zo lang na elkaar afspelen en met haar vermoedens naar de tweede schrijver stapt…

Het belangrijkste aspect is dat de familieleden van Luciana op 10 jaar tijd allen op mysterieuze wijze zijn gestorven/vermoord en het meisje verdenkt haar (voormalig) werkgever en auteur Kloster, omdat deze steeds toevallig in de buurt was en haar mogelijk terug zou willen pakken voor de dood van zijn dochter. Zo sleurt Luciana de verteller mee in een avontuur op leven en dood, door hem te vragen Kloster proberen aan de tand te voelen. Het thema van de thriller kan je overduidelijk een misdaadroman noemen, aangezien het meisje wordt achtervolgd door helemaal niet weinig sterfgevallen in haar familie en ze wil uitzoeken wie er achter zit. En ze heeft zo een donkerbruin vermoeden. Dit maakt het wel ingewikkeld om tijdens haar verhaal te blijven onthouden of volgen wat ze allemaal heeft uitgedokterd, want je moet haar redenering kunnen begrijpen om de rest van het boek te snappen, aangezien dit een cruciaal moment zal vormen in het boek. Het boek wordt verteld vanuit het perspectief zoals de verteller, een auteur, de verhaallijn heeft meegemaakt, dit is dus de vertellende ik-verteller. Dit komt het verhaal erg ten goede, want zo kan je jezelf inleven in het standpunt van de auteur met wie Luciana een redelijk goede band heeft en weet je hoe moeilijk het zal moeten zijn geweest om voor iemand die je al tien jaar niet meer hebt gezien naar een mogelijke moordenaar of aanzetter tot moord te stappen en een normaal gesprek te kunnen hebben. De thriller is chronologisch geschreven, met soms een enkele flashback, natuurlijk neemt de grote flashback over wat Luciana's leven het voorbije decennium erg hard heeft getekend wel een 30-tal pagina’s in. Dit is toch goed gevonden door de auteur van het boek, door ineens een breuk in het verhaal te brengen en ervoor te zorgen dat de in het begin nog zo rustig voortkabbelende verhaallijn, opeens een onverwachte wending krijgt en de gebeurtenissen elkaar als een sneltrein opvolgen. Martínez zou het boek kunnen geschreven hebben om kritiek te geven op de maatschappij, dit kan je afleiden uit de zin waarin de fictieve schrijver in oude krantenartikelen leest dat de gekende moordenaar door cipiers uit de gevangenis werd vrijgelaten om te gaan stelen.

Zoals al uit de eerste zin kon blijken, is dit boek echt een aanrader voor wie graag thrillers leest, omdat je ten eerste echt wordt meegesleurd in een hels avontuur, waarvan je zo snel mogelijk zou willen weten hoe het afloopt en je zit op je tanden te bijten als de verteller in het huis van de antagonist Kloster binnenstapt, enkel omdat het super spannend is en je je elk moment zou kunnen laten verrassen door een onverhoopt gebeuren. Ten tweede is het leuk om te zien hoe de schrijver Martínez nauw aan het hart lijkt te liggen en de gebeurtenissen beschrijft alsof ze uit het leven zijn gegrepen.