Een boek voor iedereen die van taal houdt

De hoofdpersoon van Pussy Album, Eva, omschrijft haar eigen leven als volgt: ‘Ik hou van het leven, maar wederzijds is het niet’. Ze waardeert het leven enorm, maar het lukt haar niet. Ze leek het voor elkaar te hebben, ooit, met Jou (maar aan jou denk ik op mijn sterfbed pas weer), maar ze verklootte het. En nu is het stuk. Eva is niet een hoofdpersonage zoals we die kennen uit de meeste romans; ze is een antiheld; ze redt de wereld niet, ze verliest ervan. Bij elk hoofdstuk wordt aangegeven wat haar BAG is: het kostte mij even om me te realiseren dat dat natuurlijk voor Bloed Alcohol Gehalte staat.
Pussy Album is geen boek wat je moet lezen als je zelf niet zo lekker in je vel zit en opgevrolijkt wil worden. Het is rauw en deprimerend, en van de hoofdpersoon Eva ga je nooit echt houden. Je vindt haar zielig en je hebt medelijden met haar, soms haat je haar misschien zelfs. Maar het is puur. Het biedt je een inzicht in het leven van iemand met wie het gewoon echt niet goed gaat, en dat ook niet probeert te verbloemen. Je moet niet denken dat je iets gaat leren van dit boek (hooguit hoe het níet moet). Waarom moet je dit boek dan wel lezen?
Het fascinerende, creatieve taalgebruik. Stella Bergsma is een ster in het verzinnen van neologismen, ze weet dingen te benoemen met woorden die je nooit gehoord hebt, en zelf nooit zult bedenken, maar toch in één keer volledig begrijpt. Ze observeert, ziet, en brengt het onder woorden op een manier die weinig anderen kunnen. Ze schuwt geen enkel woord, houdt van ze allemaal. Stella Bergsma weet precies wat taal allemaal kan, en is niet bang dat te gebruiken. Rauwe, botte passages worden afgewisseld met prachtige poëzie. En dat is waarom iedereen die van taal houdt dit boek zou moeten lezen.