Mooi liefdesverhaal

Zoals de titel weergeeft, is dit verhaal een liefdesgeschiedenis en wat voor een. Het geeft een schokkend beeld van de manier waarop Europa ten tijde van de Jasmijnrevolutie met vluchtelingen omging. Het is bijna niet te geloven dat een getrouwde, Nederlandse vrouw geen toestemming krijgt om haar man bij de geboorte van zijn kind te laten zijn.
Het verhaal wordt verteld vanuit haar, hem en soms vanuit de baby. Haar Brabantse afkomst klinkt door in haar woordgebruik. Voor hem gebruikt Otten soms een rapachtige stijl, wat ik origineel vind. De stukjes vanuit het kind zijn voor het verhaal niet noodzakelijk, wel mooi geschreven. Dat de hoofdstukken kort zijn en het vertelperspectief steeds wisselt, is soms wat lastig lezen.
Het is een dun boek. Het verhaal is geschreven in een eenvoudige en prettig leesbare stijl. Geen ingewikkelde zinsconstructies of langdradige verhandelingen. Ik had het zo uit, het heeft indruk op me gemaakt.