De geur van sterfelijkheid is geschreven naar aanleiding van een bezoek van Beckett aan "The Body Farm" in Tennessee. Het is het enige instituut in de wereld dat echte menselijke kadavers gebruikt bij het onderzoek naar de ontbindingsprocedure en het bepalen van het tijdstip van overlijden. Bij het lezen werd het me duidelijk dat de schrijver veel van deze aangeleerde kennis toepast.
Het verhaal begint met David Hunter die aankomt in een klein dorpje: Manham. Deze plaats is echter niet zo vredig als hij verwacht had. Op een warme dag in juli vinden twee jongens het lijk van Sally Palmer. David werkt in het dorpje als dokter. Hij vervangt de voormalige dokter Henry (die in een rolstoel zit vanwege het auto-ongeluk dat hij heeft gehad). Rechercheur Mackenzie betrekt David zonder dat hij het wil in het onderzoek. In zijn verleden was David een forensisch patholoog. Hij is vertrouwd in het onderzoek naar doden dus wordt hij telkens weer betrokken bij de moorden die gebeuren in Manham. Na de tweede moord leert David Jenny kennen. Voor het eerst in lange tijd is hij weer gelukkig. Hier komt verandering in wanneer de seriemoordenaar ook Jenny te pakken krijgt. David gaat zelf op onderzoek uit en komt daarbij in veel bedreigende situaties terecht.
De realistische en nauwkeurige beschrijvingen over de natuur maken het boek mooi. Zo heb je de beschrijvingen over het meer dat grenst aan het dorpje. Ik vond deze zo goed geschreven dat ik mij er zelf waande. Het boek laat ook een andere kijk op de wereld doorschijnen door het forensische aspect. De studie op de ontwikkelingen van het menselijke lichaam na de dood geeft het boek een extra waarde en maakt het gruwelijker. Ik vind dat het boek niet te ingewikkeld geschreven is. De moeilijke wetenschappelijke woorden worden ook steeds duidelijk verklaard. Dit is positief omdat ik anders gedemotiveerd zou zijn geweest om verder te lezen. Het boek kan daarom zeker ook gelezen worden door jonge mensen. De boodschap die ik uit het boek gehaald heb is dat je niemand mag vertrouwen, zelfs je beste vriend niet, in bedreigende situaties. Als uiteindelijk uitkomt wie er achter deze reeks sadistische moorden zat, voelt David zich bedrogen door degene die hij dacht te kunnen vertrouwen.
De spanning en de structuur zijn zeer goed opgebouwd. De zware emoties van sadistische haat, verdriet en achterdocht, die zich verschuilen in het dorpje, maken het boek onweerstaanbaar goed.
Ik raad iedereen die in zijn vrije tijd graag een spannend boek leest De geur van sterfelijkheid aan. Het verhaal heeft je vanaf de eerste seconde in zijn greep en laat je niet eerder los dan dat je het helemaal hebt uitgelezen. Pas dan zal je begrijpen welke wreedheid er kan schuilen in personen van wie je het totaal niet verwacht.