Voetbalvrouwen-Linda Van Rijn

Voor de mannen was er in 2014 het WK voetbal, voor de vrouwen die toch enige interesse tonen in de sport was er de thriller Voetbalvrouwen geschreven door Linda van Rijn.
Linda van Rijn heeft een diploma in Literatuurwetenschappen. Voor ze auteur werd, heeft ze gewerkt in de reisbranche. Ze was eerst reisleidster in het buitenland, daarna manager bij een grote toeristische organisatie. In die periode bleef ze erg geïnteresseerd in literatuur en verhalen, maar pas na het lezen van het boek Cruise van Suzanne Vermeer is ze auteur geworden. Ondertussen is Van Rijn een gevestigd auteur binnen het genre van de literaire thrillers. Niet onbelangrijk is dat al haar thrillers in de Bestseller60 hebben gestaan. Van Rijns fans kunnen rekenen op gemiddeld 2 thrillers per jaar: een zomerthriller en een winterthriller.
Voetbalvrouwen is een minithriller die 160 pagina’s telt, uitgegeven door uitgeverij Marmer. Het boek gaat over rechtenstudente Michelle. Ze gaat mee met haar vriend Richard naar Gran Canaria waar het trainingskamp van zijn voetbalploeg DKS plaatsvindt. Richard en de rest van de ploeg zijn recent gepromoveerd: ze spelen nu betaald voetbal. Michelle is dus nu een echte voetbalvrouw geworden, iets wat ze zelf eigenlijk niet zo speciaal vindt. Ze is alles behalve een typische voetbalvrouw: ze geeft niet om het geld, ze houdt niet eens van shoppen. Hierdoor kan ze het ook niet zo goed vinden met de andere voetbalvrouwen, enkel met Inge heeft ze een goede band. In Las Palmas amuseert Michelle zich meer dan ze verwacht had, ook al stoort ze zich wel eens aan het gedrag van haar oppervlakkige “collega’s” met Lucilla op kop. Lucilla is de vriendin van een nieuwe teamgenoot van Richard: Fernando. Michelle heeft niet zo’n goed gevoel bij het koppel, dit gevoel groeit wanneer een plots ongeval alles verandert. Ze gaat op onderzoek, maar hoe meer Michelle te weten komt, hoe duidelijker het wordt dat verschillende mensen liever niet willen dat de waarheid aan het licht komt.

De kaft van het boek geeft het beeld weer van je verwachtingen van een typische voetbalvrouw. Ik denk dat Van Rijn dit met opzet gedaan heeft, omdat de protagonist Michelle alles behalve zo’n type is. De thematiek voetbal komt aanbod, maar je hoeft er absoluut niks van te kennen of er zelfs interesse in te hebben om het boek leuk te vinden. Het vertelperspectief van Voetbalvrouwen is een personele verteller. Het verhaal wordt verteld door een persoon van buitenaf, maar alleen Michelle wordt gevolgd. Dit zorgt ervoor dat het boek spannend is, omdat je alleen weet wat Michelle weet, je komt samen met haar de waarheid te weten. Qua structuur is het boek redelijk eenvoudig geschreven: geen al te moeilijk taalgebruik en eenvoudige zinstructuren. Hierdoor is het boek toegankelijk voor iedereen en leest het erg vlot. De stijl van Van Rijn is nog al klassiek: in de eerste hoofdstukken leer je de personages kennen, daarna vindt de gebeurtenis plaats waar het hele boek om draait en ontrafelt de protagonist het mysterie wat uiteindelijk uitmondt in een spannend plot met een happy end. Ik denk niet dat Linda van Rijn een speciale bedoeling heeft met dit boek, naast ontspannen natuurlijk. Het doelpubliek is voornamelijk vrouwen, het wordt op verschillende websites omschreven als een “vrouwenthriller” omdat het gaat over een vrouw en vrouwen misschien meer voeling hebben met de gedachten en emoties van haar, maar ik denk dat sommige mannen het boek net zozeer goed kunnen vinden.

Ik vond Voetbalvrouwen een erg ontspannend boek, omdat het zo’n eenvoudige structuur en stijl heeft hoef je niet te hard na te denken bij het lezen van dit boek. Je kan echt even je verstand op nul zetten een rustig wegzinken in het verhaal. Het boek leest erg vlot, ik heb het in een paar uur uitgelezen door de spanning. Op de kaft staat dat het een literair thriller is, maar die titel vind ik het niet waard. Ik vond Voetbalvrouwen zeker niet slecht, maar het is zeker niet het beste en meest literair hoogstaande boek dat ik al gelezen heb. Je kan het boek het beste vergelijken met een aflevering van één of andere misdaadreeks: onderhoudend en ontspannend maar zeker niet meer dan dat. De verhaallijn was soms nog al cliché en voorspelbaar. Michelle wantrouwt Fernando en Lucilla, dit gevoel blijkt achteraf te kloppen, iets dat je meteen al weet wanneer de personages voor het eerst aanbod komen. Richard is aangereden en leek volgens zijn teamgenoten dronken, het is opnieuw erg voorspelbaar dat er kwaad opzet in het spel is. Enkel het plot was toch iets verrassender: Van Rijn zet je eerst op het verkeerde been door Fernando af te schilderen als hoofdverdachte, maar uiteindelijk blijkt dan toch iemand anders de echte dader. Wie echter al vaker thrillers heeft gelezen of enkele misdaadreeksen heeft gevolgd weet dit ook snel te doorprikken. Ik heb voor dit boek gekozen omdat ik eerder al Blue Curaçao van Van Rijn had gelezen. Ik vond dit een zeer goed boek, dus in vergelijking met Blue Curaçao viel Voetbalvrouwen toch wat tegen, vooral omdat er in de verhaallijn van Blue Curaçao meer diepgang zit. Voetbalvrouwen blijft eerder wat oppervlakkig en met de nodige clichés. Ik zou Voetbalvrouwen wel aanraden aan mensen die niet zo heel graag lezen omdat het erg vlot leest, niet zo omvangrijk, toegankelijk en ontspannend is om bij-voorbeeld te lezen tijdens de vakantie.