Een verbroken belofte

“Ik zat daar in het kerkbankje op de achterste rij toe te kijken hoe de enige vrouw van wie ik ooit zou houden in het huwelijk trad met een andere man.” Een toepasselijke opening die de kern en de sfeer van het verhaal al samenvat. Dit is een zin waardoor je meteen aangegrepen wordt, en dit blijft zo doorheen de rest van het boek.
Dit is de aanhef van het boek “Zes jaar” van Harlan Coben: een thriller van formaat zoals hij deze al schrijft sinds 1990. Een uitgave van De Boekerij, Amsterdam na een vertaling van Sabine Mutsaers.
Het mysterieuze verhaal neemt ons mee door het leven van het hoofdpersonage Jake Fisher, een intelligente professor aan een kleine universiteit, waar hij erg gewaardeerd wordt door de studenten. Ze kunnen namelijk met alles bij hem terecht. Maar door een aantal gebeurtenissen staat zijn reputatie op het spel. Zes jaar geleden, de flashback waarmee het boek begint, had zijn grote liefde Nathalie, die hij wat eerder op een kamp in Kraftsboro ontmoet had, hem laten staan voor Todd Sanderson. Jake had plechtig beloofd om hen met rust te laten. Hoe zwaar dit hem ook viel, zes jaar lang hield hij het vol. Tot hij op een dag deze belofte breekt nadat hij op internet las dat Todd plots overleden was. Meer nog, hij bleek te zijn vermoord. Jake besluit naar zijn begrafenis te gaan, maar daar is geen spoor van Nathalie. Ze lijkt wel van de aardbodem verdwenen. Jake graaft terug in hun gezamenlijke verleden, zoekt contact met mensen die misschien iets van Nathalie weten. Tot zijn verbijstering loopt elk spoor dood, het lijkt haast wel of Nathalie nooit bestaan heeft. Niemand kan zich iets over haar of Jake herinneren. Al snel blijkt duidelijk dat hij niet de enige is die wanhopig op zoek is naar Nathalie, maar niet iedereen zoekt haar met de beste bedoelingen. Plots krijgt hij een e-mail met daarin de woorden “Je had het beloofd”.

Ik moet eerlijk toegeven -hoewel ik niet graag lees- dat ik dit echt een goed boek vond. Je wordt door de eerste pagina -de eerste zin zelfs al- aangegrepen, waarna je niet meer kan stoppen met lezen. De opbouw van het boek is daardoor alvast zeer geslaagd. Het begint met een flashback die net lang genoeg duurt om te weten wat belangrijk is. Dan werpt het boek je terug naar de realiteit, zes jaar verder en vertelt het verhaal vanuit het Jakes standpunt: een ik-verteller waardoor je goed mee kan leven met hem. Over Jake kom je doorheen het boek veel te weten, wat ook nodig is. De nevenpersonages daarentegen zijn minder uitgewerkt.



Een tweede reden is het blijvende mysterieuze in het verhaal. Het stopt niet na enkele hoofdstukken, maar de vraagtekens en puzzelstukken blijven komen. De raadsels worden met de pagina enkel nog groter. Als lezer heb je een constante drang de puzzelstukken in elkaar te leggen en de raadsels op te lossen, maar dit is niet evident. Het verhaal blijft spannend en zet je constant op het verkeerde been.
Daarnaast hanteert Harlan Coben, een meester in het beschrijven en omlijnen van verhalen, in al zijn boeken een zeer typerende schrijfstijl: vlot met af en toe een vleugje droge humor en sarcasme die het lezen lichter maken.
Hoewel dit een misdaadverhaal en thriller is, blijft de rode draad toch het thema ‘liefde’. Dit en het zoetere einde compenseren het geweld in het boek uitstekend.

“Zes jaar” is een ingewikkeld boek dat je vastgrijpt. Het is echt een soort rollercoaster die je meeneemt op de zoektocht van Jake. Je wilt weten wat er is gebeurd en gaat gebeuren. Je denkt het mysterie opgelost te hebben tot je weer in verwarring wordt gebracht. Een echte aanrader met een goede verhaallijn, bedriegers en heel veel spanning.