Geweldige dagen op de universiteit

Met Giant Days zit De Fontein, uitgever van onder meer Het leven van een loser, Het dagboek van een muts en andere crossovers van strips en jeugdboeken, nog wel even gebeiteld. Deze zomer verscheen in de VS het 41ste issue in de tienerstripserie. Nieuwe vrienden bevat de eerste acht hoofdstukken van de oorspronkelijk als webcomic opgezette reeks. We kunnen dus nog wel een tijdje de universitaire carrière van Susan, Daisy en Esther volgen. Hopelijk zijn het eeuwige studenten!

Het al enkele keren met Eisner Awards (de strip-Oscars) genomineerde Giant Days is bedacht als webcomic (een strip die online verschijnt) door de Britse auteur/tekenaar John Allison, maar de door de Amerikaanse uitgever Boom! Box opgepikte en in print uitgegeven serie is niet meer door hem getekend. Aanvankelijk deed Lissa Treiman dat, een Disney-animatrice, maar door het succes van de reeks moest ze afhaken en nam de Finse tekenaar Max Sarin met zijn iets fijnere lijnvoering over. Hun fraaie en expressieve klare-lijntekeningen doen erg Europees aan en liggen perfect in het verlengde van Allisons eigen werk. En dat komt goed uit, want Giant Days is eigenlijk een spin-off van de reeks Scary Go Round, ook een tienerstripreeks met meisjes als hoofdpersonages, maar dan in het komische horrorgenre. De goed onthaalde webcomic kreeg eerder al een vervolg met Bad Machinery, een reeks met jongelui die als detectives mysterieuze zaken oplossen.

In Giant Days volgen we Esther de Groot, een jongensgekke gothic uit Scary Go Round, naar de universiteit van Sheffield, waar ze bevriend raakt met haar studentenhuisgenoten Susan en Daisy. De drie hoofdrolspelers zijn sterke, uitgesproken personages met hun kleine en aandoenlijke kanten. Susan is een wat grumpy sloddervos die het te kwaad krijgt als het verleden haar, in de vorm van een bijna-vriendje, inhaalt. Daisy is onschuldig tot naïef en ligt in de knoop met haar seksualiteit. De drie zijn onafscheidelijk en gaan voor elkaar door het vuur. Bijvoorbeeld wanneer Esther ongevraagd opduikt in de top drie van een ‘hete eerstejaars’-site, of als Daisy een blauwtje loopt bij een meisje, of wanneer Susan het aan de stok krijgt met criminele aso’s in haar thuisstad.

Giant Days is een humorstrip, maar schuwt de zwaardere thema’s dus niet. Thema’s die uit een tienerleven gegrepen zijn, maar niettemin universeel zijn. Soms lijkt het of de universiteitsomgeving maar bijkomstig is, een decor is voor de amoureuze en andere avonturen van de meisjes, tot die dan weer meer naar de voorgrond komt wanneer Esther bijvoorbeeld inziet dat ze te weinig gestudeerd heeft. Daisy komt met de beste bedoelingen to the rescue, maar het echte leven laat zich niet dwingen natuurlijk. Giant Days is dan ook geen superheldenstrip, al gedragen de personages zich soms karikaturaal. Toch laat Allison ruimte voor emotie en nuance. Het is bijna creepy hoe goed hij zich in de geest van jonge meisjes heeft ingeleefd. De gevoelens van de personages zijn geloofwaardig en authentiek.

Maar om dan te besluiten dat Giant Days een meisjesstrip is, alleen interessant voor meisjes, is een brug te ver. Ook jongens en zelfs volwassen lezers kunnen plezier beleven aan deze wervelende strip. De reeks doet een beetje denken aan Strangers in Paradise van Terry Moore, zowel in stijl als in vorm (praatstrip), met de focus op de verhoudingen tussen de hoofdpersonages, maar is luchtiger van toon. En kleurrijker, figuurlijk en letterlijk: de inkleuring van Whitney Cogar maakt van Giant Days nog meer een lust voor het oog.

Dat Giant Days een meisjesstrip is, is meteen duidelijk als je er even in bladert, maar de aantrekkelijke en coole tekeningen halen hopelijk ook wat jongens over de streep. Ze zullen niet teleurgesteld zijn, want vanaf het eerste hoofdstuk ben je geboeid en zelfs in de ban van die rare meiden, die overigens ook enkele vaste mannelijke nevenpersonages rond zich krijgen. Giant Days staat garant voor een aantal Geweldige Uren leesplezier.