Voetbalvrouwen: Linda van Rijn

Met de literaire thriller ‘voetbalvrouwen’ van Linda van Rijn dacht ik een sublieme keuze gemaakt te hebben. Het is een kort, vlot boek dat ook nog eens over sport gaat. Ik had onmiddellijk zin om aan dit boek te beginnen.

Linda van Rijn bleek dan ook nog een welgekend auteur te zijn aangezien al haar boeken in de Bestseller60 hebben gestaan. Ze heeft een diploma in Literatuurwetenschappen maar voor ze auteur werd, heeft ze gewerkt in de reisbranche. Ze was eerst reisleidster in het buitenland, daarna manager bij een grote toeristische organisatie. In die periode bleef ze erg geïnteresseerd in literatuur en verhalen, maar pas na het lezen van het boek Cruise van Suzanne Vermeer is ze auteur geworden.
Ondertussen is Van Rijn een vaste waarde binnen het genre van de literaire thrillers. Ze schrijft elk jaar 2 literaire thrillers die keer op keer scoren. Voetbalvrouwen is een van haar bekendste minithrillers, uitgegeven door uitgeverij Marmer. Het boek gaat over de nog studerende vriendin van Richard Jongsma, Michelle. Ze gaat mee met Richard op trainingskamp van zijn voetbalploeg DKS naar Gran Canaria, het voelt ondanks haar studies en de trainingen van Richard als vakantie. Michelle merkt al snel dat er spanning in de spelersgroep is en spanning tussen de vrouwen onderling. Ze probeert uit te vinden wat er aan hand is, maar voor ze dat kan doen, wordt Richard door een ernstig ongeluk uitgeschakeld. Michelle is in alle staten: Richard ligt zwaargewond in het ziekenhuis en de vraag is of hij ooit nog kan voetballen. Is dit het werk van Fernando, zijn grootste concurrent binnen het team, of is er meer aan de hand? Michelle moet uitvinden wie dit op z’n geweten heeft, maar hoe meer ze ontdekt, hoe meer ze merkt dat er mensen zijn die niet willen dat de waarheid boven tafel komt.

Het boek wordt uitgegeven als ‘vrouwenthriller’ maar daar heb ik zelf niet veel van gemerkt. Ik denk dat als de cover, waarop een typische voetbalvrouw staat, wordt aangepast en het wordt uitgegeven als een normale thriller er ook veel meer mannen zich aangetrokken zullen voelen tot dit boek.
Van het thema sport dat de titel doet vermoeden heb ik in het verhaal niet erg veel gemerkt. Je moet zeker geen doorwinterde voetbalfanaat zijn om dit boek te snappen. Het vertelperspectief van Voetbalvrouwen is een personele verteller. Het verhaal wordt verteld door een persoon van buitenaf, maar alleen Michelle wordt gevolgd. Je weet dus allen wat michelle weet en dat maakt het verhaal net spannend. Het boek had een logische structuur en was zeker niet moeilijk te begrijpen, om niet te zeggen eenvoudig. Daardoor leest het boek erg vlot en heb je het uitgelezen voor je het weet. De stijl van het verhaal is typisch van Rijn: in de eerste hoofdstukken leer je de personages kennen, daarna vindt de gebeurtenis plaats waar het hele boek om draait en ontrafelt de protagonist het mysterie wat uiteindelijk uitmondt in een spannend plot met een happy end. Verder had de auteur volgens mij geen diepere bedoeling met het boek, dat hangt dan samen met de eenvoudige stijl en structuur van van Rijn.

Ik vond Voetbalvrouwen een boek dat heel erg vlot las en daardoor was het een perfect boek voor mensen die niet van lezen houden, een groep waar ik zeker bij hoor. Ik heb dit boek met geen enkele tegenzin gelezen maar toch heb ik in heel het verhaal wat diepgang gemist. Dat zal waarschijnlijk opnieuw samenhangen met de eenvoudige structuur. Zo werd het boek als je echt in het verhaal zat en mee naar de dader zocht ook wat voorspelbaar. Het taalgebruik bleef steeds oppervlakkig en dat begon op te vallen, toch een minpunt achteraf gezien. Ook vielen de clichés op in het verhaal zoals de typische voetbalvrouw Lucilla. Dit was dan natuurlijk het perfecte tegenbeeld van de protagonist Michelle: zij als nuchtere, gedreven studente en Lucilla als arrogante gold digger, die zich profileert als geprezen Hollywood actrice, maar uiteindelijk een pornoactrice blijkt te zijn. Die kleine dingen in het verhaal maken het een amusant boek en de spanning zorgt ervoor dat je blijft lezen.
Ik zou het zeker aanraden aan de mensen die niet graag lezen aangezien ik toch een andere kijk heb gekregen op het literaire gedeelte in onze lessen. Ik heb dit keer zonder tegenzin gelezen, in tegenstelling tot alle andere verplichte literaire opdrachten die we in de afgelopen jaren hebben gekregen.