survivalthriller

‘Dit ging niet langer simpelweg om een expeditie: het was nu een kwestie van leven of dood geworden, en het hing zonder twijfel van zijn komende beslissingen af of ze het zouden overleven of niet.’,(Bear Grylls, 2015,p146)
Wie al eens een keer naar de tv-zender Discovery Channel heeft gezapt, heeft misschien een aflevering gezien met Bear Grylls als survivalexpert. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij de schrijver is van de ultraspannende thriller Doodsvlucht.
Edward (Bear) Grylls, geboren in 1974 in Noord-Ierland, barst van de talenten. Naast auteur van het fantastische boek Doodsvlucht, was hij ook survival instructeur bij de SAS, internationale motivatietrainer, presentator op Discovery Channel, bergbeklimmer,…. Het eerste boek dat van hem verscheen, Facing up, gaat over zijn beklimming naar de top van de Mount Everest als 23-jarige kerel. In 2015 verscheen doodsvlucht, het eerste deel in de Will Jaeger-trilogie.
Will Jaeger, ex-SAS’er en mede-eigenaar van het bedrijf Enduro Adventures ( dat tochten door het Amazonegebied organiseert), wordt gered uit zijn hachelijke situatie in Bioko in Nigeria. Daarom accepteert hij de volgende opdracht: de leiding van een expeditie in het diepst van het Amazonewoud, in gezelschap van een wildvreemd team, met als einddoel een onbekend vliegtuigwrak onderzoeken. Zodra ze in de jungle landen, gaat het al mis. Leden verdwijnen, ze moeten vechten tegen een onbekende vijand en stam, dit alles in een onherbergzaam en vijandig oerwoud.
Tijdens het boek staan het oerwoud en de survival centraal. Grylls heeft de thriller geschreven op basis van zijn eigen avonturen en kennis. Daardoor zijn al zijn beschrijvingen van de jungle gedetailleerd en komen ze levendig en natuurgetrouw over. Als lezer kan je het scenario makkelijk volgen en je leert zelfs nog wat survivaltechnieken, mocht je die ooit nodig hebben. Het concept van het boek om te kunnen overleven in de natuur, is mijn motivatie om het boek te lezen. Natuurdocumentaires hebben een enorme aantrekkingskracht op mij en voeden mijn respect voor de natuur en zijn krachten. Ik bewonder al de mensen die de natuur respectvol willen beproeven.
Tijdens het verhaal zie je het personage van Will Jaeger evolueren. In het begin is hij een gebroken man en is hij veel op zichzelf. Dit komt doordat op een dag zijn vrouw en kind vermist werden. Hij is lange tijd op zoek geweest naar hen en is uiteindelijk naar Bioko vertrokken om wat rust te vinden. Daar heeft hij geleerd veel op zichzelf te vertrouwen. Tijdens de expeditie in het Amazonewoud confronteert Irina Narov hem hiermee. Als ze moeten beslissen of ze doorgaan of niet, komt Jaeger met het idee op de proppen om alleen verder te reizen. Zo brengt hij niemand anders in gevaar en vormt ook niemand een blok aan zijn been. Narov antwoordt daar vrij direct op: ‘Je moet leren vertrouwen op je team. Wij geloven in jou want jij bent onze expeditieleider. Toon nu dat je ons vertrouwen in jou waard bent.’
( Bear Grylls, 2015, p237). Jaeger wordt zo geraakt door de woorden van deze ijzige vrouw dat hij vanaf dan zelfs naar zijn team begint toe te groeien en gesteld raakt op hun gezelschap. Grylls heeft zo van Jaeger een held, een overlever gemaakt maar wel een man die, zoals een normaal mens, te maken krijgt met twijfels.
De auteur heeft het boek opgedragen aan zijn grootvader, die tijdens de oorlog een bevelvoerend officier van Target Force was. Met dit gegeven heeft hij dus ook een persoonlijke toets aan het verhaal gegeven. Op die manier leidt hij de lezer naadloos naar het andere thema van zijn boek, het Nazi-Duitsland. Dit vond ik het mindere deel van zijn survivalthriller. Hij beschrijft, naar mijn mening, te veel feiten en leiders tijdens het Naziregime. Hierbij gebruikt hij benamingen zoals eenheid Kampfgeschwader 200, Luftwaffe, Ju 390,…. Doordat hij niet verduidelijkt wat deze betekenen, is het moeilijk om het verband tussen de Nazibegrippen en het verhaal te begrijpen. Toch heeft dit moeilijkere aspect een belangrijke functie in het verhaal. Door terug te grijpen naar de Nazitijd, hangt er een mysterie rond het vliegtuigwrak en rond de zaak door wie en waarom Adam Smith, de vorige expeditieleider en vriend van Will, vermoord is.
Grylls gebruikt als vertelperspectief een hij verteller personeel. Door dit standpunt te gebruiken, is hij er aardig in gelukt om extra spanning op te wekken. De lezer weet op sommige momenten meer dan Will Jaeger zelf. Er zit namelijk een ‘spion’ in zijn team en Jaeger kent de identiteit niet, maar de lezer wel. Ook geeft Grylls naar het einde toe meer info en details over de verdwijning van Wills vrouw en zoontje. Tijdens het lezen is dat een spannend gegeven doordat alles daarrond zo vaag is. Je merkt dat de verdwijning erg belangrijk is geweest in Jaegers leven en voor de persoon die hij nu is.
Bear Grylls heeft een vlotte schrijfstijl zodat je op een aangenaam tempo kan lezen. Tijdens de eerste hoofdstukken moest ik mij wel goed concentreren om mij in het boek in te leven. Maar daarna bleef ik geboeid en kon ik het boek moeilijk wegleggen. Wat mij opviel waren de korte hoofdstukken, meestal tussen drie en zes pagina’s lang.
Om in het oerwoud terecht te komen, moesten Will en zijn team een parachutesprong maken. Hier heeft Grylls 52 bladzijden aan gewijd. De beschrijving van deze sprong is een verslag dat tot in de puntjes is uitgewerkt. Persoonlijk vond ik het niet storend dat het zo ‘overdreven’ gedetailleerd was, maar ik kan mij voorstellen dat er mensen zijn die dat wel vinden. Waarschijnlijk heeft hij deze sprong zo extreem benadrukt omdat hij tijdens zijn jaren bij de SAS een parachutesprong heeft gemaakt waarbij hij zijn rug heeft gebroken.

Bear Grylls heeft met Doodsvlucht een thriller van formaat geschreven waarbij hij survivalfans op het puntje van hun stoel houdt. Op verschillende manieren weet hij spanning op te wekken. Het boek is een mix van avontuur in de jungle en oorlogspraktijken uit Nazi-Duitsland, verweven met het mysterie van de verdwijning van Wills vrouw en kind. Een must-read!