Shopaholic is net een pak koekjes

Shopaholic-boeken zijn een soort guilty pleasure. Ze zijn niet supergoed, maar ook niet slecht. ‘Shopaholic naar de sterren’ is als een pak koekjes. Lekkere koekjes, je weet dat ze niet zo gezond zijn, maar okay, voor een keer mag het best. Je weet dat ze lekker zijn, je pakt ze blind uit het schap. Maar na een pak koekjes heb je het ook wel weer gehad. Zo ook met dit boek. Het is op zich dezelfde formule als de vorige boeken: Becky is zoals ze altijd is, met haar lieve en naïeve karakter. Weet elk shopmoment goed te praten is nog steeds goedgelovig.

Ik vind eerlijk gezegd dit boek weinig toevoegen aan de serie. Het had net zo goed over andere personages kunnen gaan. Ik vind dat Becky nog steeds hetzelfde doet als in vorige boeken. Ik zie verder ook niet echt chemie in het huwelijk van Luke en Becky. Dat viel me in het vorige boek ook al op.Aan de schrijfstijl van Sophie Kinsella ligt het niet, ze kan vermakelijk schrijven en weet Hollywood treffend neer te zetten op papier. Je vliegt door het boek heen.

Volledige leeservaring staat op mijn blog