Lezertje71

Ik vind het verhaal goed geschreven op een begrijpelijke manier, het is vanaf pagina één goed te volgen, en word duidelijk word beschreven waar het om gaat in dit boek en om wie het allemaal gaat, want anders klopt de titel niet vind ik en laat je de lezer in achterstand over wie er bij betrokken zijn.

Als je kijkt naar hoe het verhaal in mekaar zit, zie ik vergelijkbare zaken die ikzelf ook tegenkom in de echte wereld, de man komt te overlijden en voelt zich alleen, herpakt zich maar het gemis komt weer enorm terug, dat is menselijk. Ook hetgene wat met geld te maken heeft komt me bekend voor uit me werk dat er altijd één of meerdere familieleden minder empatisch zijn en eigelijk weinig medeleven betuigen, maar uit zijn op eigenbelang, geld dus. Het is allemaal zo herkenbaar uit het echte leven met dat er altijd mensen dwars liggen, minder willen doen of geen tijd hebben.

ik maak situaties mee in me werk dat er mensen zijn die de ander pijn doen en niet denken wat het voor een ander betekent als druk, stress en net doen of de neus bloed. Want vergeet niet buiten de zorg voor de moeder hebben sommige personages ook nog een eigen leven die echt opgaat aan de zorg van de moeder. en een aanta broers zijn daar erg hard in.
Terwijl de moeder wel voor hun heeft gezorgd tot aan ze het huis uitgingen.


ik heb het meest te doen met de moeder, Judith, Renate, Avelinde en Andrea, want zei tonen zoveel hart aan hun moeder en krijgen en feitelijk weinig voor terug. Je moet het eigelijk zien als alsof je water naar de zee brengt, alleen het enige verschil is dat dat het menselijke er aan te pas komt. Ik denk dat de meeste mensen het bekend voorkomt dat je soms veel voor een ander doet en er weinig voor terugkrijgt, danwel onmacht of ze kunnen er echt niks aan doen.

Tijdens het hele boek heb ik meegeleefd met de personages en situaties, want eigelijk verwacht je van anderen terug aan wat je geeft, en als je dat niet krijgt doet het eigelijk pijn. Sommige stukken zijn hartverscheurend, omdat de personages soms machteloos staan op veel momenten, want je hebt de ander niet in de hand met haar of zijn manier van denken en doen en aangezien in veel werk met een bepaalde doelgroep raakt dit verhaal me extra omdat ik de link snel kan leggen met de praktijk in het nu.

De zorg van de thuiszorg of in het verzorgingstehuis in het boek is ook net als in het echt, ze kunnen niet meer doen dan nodig is, met tijd, inleven, want er zijn meer mensen, er zijn uitzonderingen natuurlijk met zorgverleners die net dat stukje extra doen, zoals met een kaars bij de receptie, je komt het niet veel tegen als er iemand overlijd in een tehuis waar dan ook.

Al met al zijn dit soort boeken een les voor het leven en de vraag rijst dan telkens, kan het ooit veranderen tot een ideale wereld, ik denk het niet, want iedereen denkt in zijn eigen Ego en het Ego word gemaakt door invloeden en ervaringen met alles.