wat een killerboek!

Recensie: “Met zachte hand” – Siska Mulder
Geheime afspraakjes, relatieproblemen, mannenhaat en nog meer drama: je krijgt het allemaal voorgeschoteld in dit boek. Het boek heet Met zachte hand van de auteur Siska Mulder. Mulder is een Nederlandse schrijfster, columniste en journaliste. Haar debuutroman Zus verscheen in 2005. Haar eerder recent werk ‘Met Zachte Hand’ is een psychologische thriller die direct in de Bestseller 60 stroomde in Nederland. Het boek wordt ook alom geprezen door de pers. Naast Met zachte hand heeft Siska Mulder ook nog twee andere boeken geschreven die onder de noemer van psychologische thrillers verschenen bv. Na Delphine en Getelde dagen. Het boek past goed in haar werk omdat de thrillers het thema van vriendschap en huwelijk gemeenschappelijk hebben. In die drie thrillers laat ze ook het verband van de relaties tussen de personages zien die niet altijd rozengeur en maneschijn zijn. Het boek wordt verteld door het hoofdpersonage Mijntje. Ze is de perfecte huis-en carrièrevrouw maar ergens wilt ze een slechter mens worden. Het verhaal zelf gaat over vier vrouwen die allemaal op hun eigen manier gekrenkt en gefrustreerd zijn door het leven. Ze hebben eigenlijk maar één duidelijke overeenkomst: ze zitten allemaal gevangen in een huwelijk dat allang niet meer in de buurt komt bij hoe het ooit was. Ze besluiten het recht in eigen hand te nemen. Tevens richten ze hun pijlen niet op hun huwelijk maar op mannen die geen respect hebben voor vrouwen. Hun pijlen worden althans niet op een professionele manier geschoten waardoor het een beetje uit de hand loopt…

Het thema van het boek is een thriller met een verrassend onderwerp dat je niet in de realiteit zou verwachten. Het is een onderwerp waar heel goed is over nagedacht en die het op een of andere manier geloofwaardig maakt. De spannende acties van Mijntje, Claire, Berdine en Frederique zijn heel simpel en niet zo cliché zoals in andere thrillers. Het is op een grappige en originele manier bedacht. Conclusie: het boek is fictie maar met een subtiele draai naar de realiteit en een verwijzing naar de intelligentie van vrouwen. De verteller van het boek is Mijntje Van der lelie. Ze schrijft haar emoties, de verhalen met Claire, Berdine en Frederique, relatieproblemen,… allemaal in haar dagboek. Als lezer zit je dus precies mee in het verhaal door de ogen van Mijntje. Je weet dus evenveel dan dat zij weet en als je het boek leest dan word je wel een paar keer verrast. Als het verhaal even niet over Mijntje gaat maar over de andere drie vriendinnen dan staat dit ook in haar dagboek genoteerd door bv. “Dit heeft Claire me verteld:…”. Het vertelperspectief wordt dus soms veranderd aan de hand van wie het verhaal verteld. Het grootste deel van het boek is Mijntje het vertelperspectief. Bij “Dagboek van een gevangene” verandert het vertelperspectief ook. Als u wilt weten wie dan het vertelperspectief overneemt raad ik u zeker aan om het boek te lezen.
Als men het boek begint te lezen dan beginnen de hoofdstukken in een zeer chronologische wijze. De personages en hun huwelijksproblemen worden beschreven. Je krijgt een duidelijk beeld over wie het boek gaat. Naar mate de verhaallijn vordert wordt er eerst aangehaald waarom de vier vrouwen haat hebben voor een man. De situatie die de man heeft gehad met een vrouw/meisje wordt nauwkeurig uitgelegd en diep van binnen begint u zelf ook te borrelen van woede. De auteur wekt uw gevoelens op en laat dan de vrouwen in het volgende hoofdstuk toeslaan. Dit gebeurt vier keer in het boek. Er is dus een heldere structuur aanwezig en alle puzzelstukjes vallen vanzelf in elkaar. Het boek is op een formele en eenvoudige manier geschreven. De auteur gebruikt gaan moeilijke woorden en is heel verstaanbaar.
Het boek telt 299 pagina’s. Dit vind ik een goed aantal voor een boek. Het is niet te veel en ook niet te weinig. Als ik een boek wil lezen en het telt over de 400 pagina’s dan schrikt mij dit eerder af. Voor de lezers die dus niet zo regelmatig lezen is dit boek met een goed aantal pagina’s en voor de boekliefhebbers is dit een fluitje van een cent. Volgens mij werd het boek geschreven uit kritiek naar mannen die geen of niets respect hebben voor vrouwen. De auteur laat verschillende situaties zien waar meisjes/vrouwen worden benadeeld of mishandeld. Als gevolg laat de auteur de gevoelens van de vier vrouwen zien en hoe gefrustreerd ze zijn. Dit zijn ook emoties die gewone mensen voelen. In het boek voeren de personages de gedachten van hedendaagse mensen uit. Moord. Ze wil dus kritiek geven op mannen in het boek die door veel vrouwen en ook mannen zullen gelezen worden en het er waarschijnlijk mee eens zullen zijn.
Wat ik zo interessant vind aan het boek is dat je niet weet wanneer het verhaal zal eindigen of wanneer het einde wordt benaderd. Dat komt pas bij de laatste 60 bladzijden. Je voelt dat de sfeer wordt omgedraaid en het verhaal ook een andere wending neemt. De personages worden meer mysterieuzer en dragen veel onrust en onzekerheid met zich mee. Als lezer voel je deze gevoelens ook. De andere wending is iets dat je niet zou zien aankomen. Als je de laatste 60 pagina’s leest dan wordt men altijd in de val gelokt. Het zijn verrassende wendingen die het boek interessant maken en zo blijft het aangenaam en spannend om het boek te blijven lezen. De lezer heeft zo een drang om het einde te weten te komen. Bij mijn weten is dit een goed teken van een boek. Als het een saai boek is en dus ook geen spanning zou hebben dan heeft men deze drang niet en zou het boek makkelijker opzij gelegd worden. Op het einde valt alles ook op zijn plaats en snap je sommige hoofdstukken beter die eerder in het boek voorkomen. Bv. een bepaald hoofdstuk dat ‘dagboek van een gevangene’ heet. In het begin komen deze hoofdstukken een paar keer voor en snap je helemaal het verband niet met het boek. Je moet het dus echt uitlezen om alles te weten te komen. Eens je het begrijpt is het een zeer fijne wending van het verhaal. Iets dat je niet zag aankomen en wat je niet eens durfde denken.

Ten slotte vind ik dat het boek zeker zijn plaats verdient in de Bestseller 60. Het boek mocht wel eerder op gang komen. In het begin wordt er veel beschreven over de vier huwelijken van de vrouwen en hun problemen in hun relaties. Dat is ook nodig om het boek te begrijpen maar omdat het vier keer opnieuw moet uitgelegd worden, werd dit wel een beetje langdradig voor dat het oprecht spannend werd. Aan de andere kant kan dit dan wel interessant zijn voor volwassen lezers die zich meer kunnen verdiepen in de problemen van huwelijken. De wraak zouden ze dan kunnen ervaren aan de hand van het boek in plaats van in het echte leven. Het boek zal dus sneller gelezen en goedgekeurd worden door vrouwen op leeftijd die al meer levenservaring achter de rug hebben. Het is een boek dat oprecht goed en vlot leest. Er staan geen moeilijke woorden in en het is makkelijk om te volgen. Als ik een boek lees met moeilijke woorden waar ik om de drie zinnen moet stoppen om een moeilijk woord te kunnen begrijpen dan vind ik dat zeer onaangenaam en duurt het veel te lang om dat boek te lezen. Meestal breng ik het boek dan terug naar de bib. Dat had ik niet bij dit boek en was oprecht verrast hoe snel ik het had uitgelezen. Ik vind het ook een goed boek omdat het de omgang van mannen met vrouwen/ meisjes weergeeft. Ik zeg nu niet dat elke man zo is want dat is helemaal niet zo maar er zijn wel een paar zieke mannen op de wereld die denken dat vrouwen geen mensen zijn maar een stuk vuil of een object. Dit is helemaal uit den boze en dit boek geeft de woede weer van vrouwen. Ze laten die zieke mannen dan ook eens een lesje leren. Ik geef ze zeker geen ongelijk. Van zieke mannen gesproken, al goed dat deze vier vrouwen hun handen aan Donald Trump niet kunnen vuil maken. Hij had dan al lang onder de grond gelegen.
Het boek is dus zeker en vast een aanrader! Hou u niet tegen en spring eens binnen in de bib om “Met zachte hand” te lezen. U zult er geen spijt van hebben.


Bibliografie:
Mulder,S. (2013). Met zachte hand. Amsterdam: de Boekerij.