Leest als een triller, maar is zo veel meer

Het verhaal begint met de terugkeer van Corey naar het afgelegen plaatsje Lost Creek. Een klein vliegtuigje zet Corey heel ' Floortje naar het einde van de wereld achtig' af in het koude, barre Alaska met de boodschap 'tot over vijf dagen'. De reden van Corey's terugkeer is de dood van haar beste vriendin Kyra. Ze heeft zelfmoord gepleegd, maar Corey gelooft dit niet. Bij aankomst blijkt het - voorheen hechte - gemeenschapsgevoel ver te zoeken en Corey voelt zich een onwelkome buitenstaander. Als Corey op zoek gaat naar de waarheid achter Kyra's dood, wordt het gedrag van de bewoners van Lost Creek steeds grimmiger en bedreigender.

De toon is hiermee gezet; ijzig, afgelegen, alleen, een onderhuidse spanning en met de vraag 'wat is er echt gebeurd?'. Het boek heeft dan ook elementen van een thriller, maar het is heel veel meer. Er zitten een aantal mystieke/sprookjesachtige elementen in, wat ervoor zorgt dat je als lezer deels zelf kunt invullen wat er precies is gebeurd. Maar bovenal draait het verhaal om vriendschap en verlies, over twee meisjes die samen opgroeien, die dromen over de toekomst en die worstelen met het vinden van hun eigen pad.

Marieke's schrijfstijl is heel mooi en poëtisch. Je ziet de scenes levensecht voor je en regelmatig kom je in het boek zinnen en passages tegen die het bewaren waard zijn. Zoals: "Stilte geeft je altijd het gevoel dat de tijd langzamer gaat. Eenzaamheid ook." en "Mijn opa zei altijd dat verhalen de hartslag van de wereld zijn ... Verhalen vormen ons. Ze geven betekenis aan de strengste winters en de langste zomers."

Een zeer verrassend, mooi en ontroerend boek!