Vermoord het verleden

‘Vader sleurde me uit mijn kamer, geen geluid maken was de boodschap. Ik stapte op de versleten plank, waarom? Ik wist goed genoeg dat ze er lag. Een schot klonk door de gang.’
Hoewel de geloofwaardigheid zeker te wensen overlaat, word je toch al gauw meegezogen in het verhaal. Vanaf de eerste pagina wil je verder lezen. Sommige aanwijzingen zijn niet overtuigend, maar je neemt ze er gemakkelijk bij. ‘Vermoord het verleden’ is geschreven in duidelijke, Vlaams-getinte taal. De lezer wordt aangespoord om alert te blijven en alle aangereikte puzzelstukjes in elkaar te laten passen. Jonas Boest is een typische thriller schrijver, dus dit boek past zeker en vast in zijn werk.
Het boek vertelt over het mysterie achter de moord van een seriemoordenaar, niet zomaar een seriemoordenaar, maar wel de vader van Yago. Voor Yago was niets duidelijk, hij was een kleine jongen die opkeek naar zijn vader en niets wist van zijn verleden totdat hij een ontdekking deed op zijn 18e verjaardag. Het begon allemaal in het huis van zijn pleeggezin waar hij zich nooit had thuis gevoeld. Uiteindelijk gaat Yago in de voetsporen van zijn vader treden om de moordenaar van zijn vader te zoeken, maar dit brengt uitzonderlijke wendingen met zich mee doorheen het verhaal. Heel zijn jeugd was een leugen. Hij was in huis genomen door de broer van zijn vaders moordenaar. Ondertussen werd Yago heel zijn jeugd lang gevolgd door de aanhangers van de moordenaar van zijn vader en door de collega’s van zijn vader aangezien Yago heel belangrijk was in dit complot omwille van geld. Yago is hier duidelijk het hoofdpersonage en daarom wordt ook door heel het verhaal gesproken met een ik-perspectief, maar we spreken niet van een alwetende ik. De structuur van het verhaal zit goed in elkaar, er wordt niet teruggekeken naar de tijd of men gaat niet naar de toekomst. Het is dus in chronologische volgorde. De dingen die me opvielen waren dat je werd verrast door de wendingen in het verhaal, het komt vaak voor in boeken dat je al een vermoeden hebt wat er gaat gebeuren en door wie. Maar in dit boek is dat niet zo, er komen wendingen die je absoluut niet ziet aankomen. In zijn verhaal wil hij kritiek geven op slechte mensen en dat men kwaad met kwaad moet bestrijden en choqueren is ook zeker zijn bedoeling. Ik heb uit het boek niet echt iets geleerd, maar ik besef wel dat er terug meer gerechtigheid moet komen in de wereld omdat er veel wantoestanden aan de hand zijn in onze wereld, wantoestanden waar dringend iets aan gedaan moet worden.
Ik vond het boek van Jonas Boest een goed boek omdat het geen typisch verhaal is. Het verhaal spreekt me aan omdat het wendingen heeft die je niet ziet aankomen. Dat vind ik zeer belangrijk in een verhaal omdat het anders niet spannend of interessant is. Het boek bevat een goede structuur, een goed verhaal en interessante wendingen, dit is wat ik nodig vind in een verhaal. Dus dit boek was leuk om te lezen.
‘Kwaad moet men met kwaad bestrijden.’