Een verhaal dat in je hoofd blijft zitten

Het verhaal begint in een rustig, beschrijvend tempo. We beginnen met het heden, maar dit wordt al snel afgewisseld met het verleden, wanneer de vader van Helena (de hoofdpersoon) ontsnapt blijkt te zijn uit de gevangenis.
Door de afwisselende schrijfstijl van heden en verleden wordt het een meeslepend verhaal. Het begint met de mooie, goede en fijne herinneringen van Helena. Met gedetailleerde beschrijvingen van het moeras waarin ze is opgegroeid. Wanneer je veel van de natuur houdt, zul je dit zeker kunnen waarderen. Het geeft ook het idee dat je er als het ware naast staat, alsof je alles samen meemaakt met Helena.
De spanning is in het begin van het verhaal nog ver te zoeken, halverwege blijkt deze nog steeds matig aanwezig en pas bij het einde neemt het wat toe. Het boek is echter nergens zo spannend dat je verder moet blijven lezen, omdat je graag wilt weten hoe het nu verder gaat. Of zo spannend dat je het even weg wilt leggen om op adem te komen. "Dochter van het moeras" is meer een psychologische roman, dan een thriller. Het verhaal gaat in je hoofd zitten en knaagt daar nog een tijdje door, terwijl je alweer bezig bent met alledaagse dingen.
Meer naar het einde van het verhaal komen de negatieve herinneringen van Helena aan bod, maar deze worden rustig beschreven, waardoor ze minder heftig over komen dan de bedoeling moet zijn.
Het slot van het verhaal is niet verrassend of bevredigend. De details die tijdens het hele verhaal de overhand hebben, missen ineens te veel aan het einde. Daar had meer diepgang mogen plaatsvinden.
Desalniettemin is "dochter van het moeras" dusdanig boeiend geschreven, dat je wel wilt blijven lezen en er nog een beetje over nadenkt als je bent gestopt. Het is het besef dat dit ook werkelijk een waargebeurd verhaal had kunnen zijn.