Een filosofische science fiction roman over de liefde

Toen ik de synopsis van Efter las, moest ik meteen aan de Delirium serie van Lauren Oliver denken. Ik was een beetje bang dat Efter hierdoor aan originaliteit zou moeten inboeten, maar niets was minder waar. Hanna Bervoets kiest voor een heel andere, meer journalistiek-wetenschappelijke invalshoek, waardoor het verhaal een hele andere wending krijgt.

In veel reviews las ik dat mensen moeite hadden om in het verhaal te komen door de vele personages, maar zelf had ik hier eigenlijk geen last van. Vanaf pagina één werd ik het verhaal ingezogen en wilde ik het boek het liefst zo snel mogelijk uitlezen. Al vond ik het wel jammer dat je van sommige personages veel minder te weten komt dan van de rest..

Persoonlijk ergerde ik me wel een beetje aan allerlei termen als ‘Seos’, ‘Toad’ en ‘Meeks’. Dit zijn zeg maar de Ipads, tablets en smartphones van de toekomst, maar omdat deze apparaten verder totaal niet uitgelegd worden en enkel terloops genoemd worden, had dit voor mij persoonlijk geen meerwaarde. Oké, het zegt iets over de manier waarop we in het dagelijks leven omgaan met / afhankelijk zijn van technologie, maar ik vond het net iets te veel termen zonder uitleg..

Efter is een zeer intrigerend verhaal ,wat je een nieuw en origineel perspectief op de liefde aanreikt. Liefde is niet altijd gezond en in de dystopische toekomstvisie van Bervoets wordt het zelfs al een ziekte gezien. Het boek kan gezien worden als ethisch – hoe ver mag je gaan met het testen van medicatie? – als filosofisch – wat is liefde eigenlijk? Het heeft mij in ieder geval enorm aan het denken weten te zetten.

Het einde van Efter was bovendien enorm onverwacht. Deze plotwending zag ik zeker niet aankomen en dit bewijst maar weer dat Hanna Bervoerts een meesteres in vertelkunst is. Tel hier de prachtige schrijfstijl en de interessante world building bij op; en je komt uit op een wondermooi boek. Een aanrader!

Deze recensie verscheen ook op Oog op de Toekomst.