Een gruwelijk spannend en meeslepend verhaal

Het is een gruwelijk spannend en meeslepend boek.
Zodra je de titel leest begint je fantasie al op hol te slaan, wie is dit meisje en wat voor gaven heeft ze. Achter op het boek staat ‘’ niet elke gave is een zegen’’, ook dit roept vragen op.
Het boek begint gelijk met een inleiding over Melanie. Melanie is meisje van 10 jaar, maar niet zomaar een meisje. Ze leeft net als vele andere jongere kinderen onder bewaking in een Cel en soms mogen ze hieruit om de lessen te volgen. De lessen van Juf Justineau vind Melanie het leukste, zij gaat later ook een belangrijke rol in het verhaal spelen. Melanie is ook het belangrijkste proefobject van Dokter Caldwell, de dingen die zij van plan is met Melanie en met alle andere kinderen wil je liever niet weten. Maar als je jezelf het laboratorium voorstelt van dokter Caldwell, moet je denken aan allerlei potten sterk water met daarin ledematen in klein formaat.
Het is zo’n 20 jaar naar de Breakdown en de hele wereld is veranderd. Er heerst een soort schimmel dat in sommige mensen leeft, die andere kunnen besmeten door een beet. De besmette bevolking wordt ook wel ‘’De hongers’’ genoemd, zij krijgen namelijk bij het ruiken van mensen een enorme honger, waarbij hun kaken strak gaan staan en alleen nog maar happen richting hun maaltijd, niets houdt hen tegen. De kinderen die gevangen zijn in hun cellen op een bewaakte legerbasis, zijn ook besmet met deze schimmel, maar op hen lijkt het een ander effect te hebben. Hun hersenen functioneren nog enigszins normaal en soms zelfs buitengewoon, zoals bij Melanie die alles in zich opneemt en onthoudt.
Het begin is een soort inleiding over de wereld waarin men nu leeft, na een invasie van Hongers en Jonkers die de basis binnen vallen, begint een nog groter avontuur. Een avontuur met Sergeant Parks, een mede soldaat, dokter Caldwelo, Juf Justineau en Melanie. Zij moeten zien te overleven op hun reis richting de mogelijk nog bewoonde wereld en zonder bescherming door het land, waar overal de dood op hun wacht in de vorm van Hongers. En dan hebben ze ook nog een hongerkind, namelijk Melanie mee op reis. Zeker wanneer de beschermende spray die hun mensenvlees geur maskeert opraakt, lijkt dit een groot probleem te worden. Niets is wat het lijkt in dit boek, er speelt zich veel meer af in het verhaal dan je in eerste instantie denkt.
De titel sprak mij vanaf het begin aan en ook bij mij ging mijn fantasie alle kanten op, maar toen ik begon met lezen dacht ik gelijk dat het een zombie-achtig verhaal zou worden, waar je ook aandenkt bij mensen die eigenlijk dood zijn, maar toch nog rondlopen en je willen opeten. Van echte Zombie verhalen moet ik niks weten, maar dit verhaal was anders en bleef toch mijn aandacht trekken tot het einde. Er zit gewoon zoveel meer in dit verhaal dan alleen proberen te overleven tussen half levende mensetende wezens. Er zit spanning in, de emoties zijn goed uitgewerkt, je gaat meeleven met de personen, je leest over wetenschap en banden die ontstaan tussen verschillende partijen.
Het boek is zeker de moeite waard om te lezen!