Een andere kijk op Luna uit Plaza Patatta

Heb je alle ‘Dagboeken van een muts’ al gelezen en ken je ‘Het leven van een loser’ uit je hoofd? Dan heeft Nanda Roep een nieuwe graphic novel voor je: Luna’s Flopfeest. Lezers van Plaza Pattata kennen Luna en haar zusje al van het oplossen van raadsels in het kookcafé van hun vader. Maar nu zie je een andere kant van Luna, die van een meisje van twaalf, dat bij een klassenfeest indruk wil maken op Lars, de hunk van de klas. Zoals het hoort in chicklit is er concurrentie, het perfecte tutje Liz, ondersteund door haar eveneens perfecte moeder.

Het thema van het klassenfeest is ‘sprookjes’ en Luna wil als heks gaan, al toverend en wensen vervullend. Zo zal Lars haar vast leuk vinden. Maar in haar dromen vergeet ze dat heksen meestal lelijk zijn. En Liz heeft heel listig bedacht dat ze als prinses Anna gaat uit Frozen, én ze haalt Lars over om zich als ijshakker Kristoff te verkleden. Het ziet er naar uit dat ze Lars wel kan vergeten. Of ze moet er iets op bedenken, zodat je heks bent én prinses tegelijk.

Luna’s Flopfeest leest als een soap. Luna’s gedachten gaan alle kanten op en ze gaan regelmatig over de top. Af en toe is het verwarrend en moet je terugbladeren om te kijken wat de lijn van het verhaal ook al weer was. Gelukkig is die lijn wel voorspelbaar: je weet dat aan het eind Lars voor Luna zal kiezen. De verrassing zit in de manier waarop ze dat doet. Wat dat betreft is het een echt feelgood-verhaal, maar wel met een twist die net iets meer voldoening geeft. Het verhaal zit vol humor, Luna’s blik op de wereld is vol leuke doorkijkjes en met een verrassende kijk op het karakter van de mensen om haar heen. Zoals haar vader, die rustig blijft ondanks de zwarte rook in de keuken als ze uit school komt. De rook komt van de zelfgebakken koekjes, die hij doodleuk presenteert als dure bonbons als zijn dochters vragen wat er is gebeurd. ‘Problemen zijn er om opgelost te worden,’ zegt hij erbij.  

Anders dan in sommige andere chicklits weet Nanda Roep meer diepgang aan de personages te geven en dan vooral in Liz. Als lezer ga je zo ook met Liz meeleven, je kunt haar wel begrijpen, al blijft je sympathie bij Luna. Dat komt vooral door de scène in de drogist, waarin Luna ontdekt dat Liz een nogal overheersende moeder heeft. Luna krijgt medelijden met haar, maar uiteindelijk gaat het natuurlijk wel om Lars, dus er zit wel een grens aan het medelijden. Het geeft het verhaal ook een laag extra, het gaat niet alleen om wie Lars kiest, maar ook over je eigen keuzes kunnen maken en je eigen problemen op kunnen lossen. Het boek is geschikt voor kinderen vanaf 10 jaar.

Nanda Roep is een veelzijdige schrijfster, die al zeker 60 kinderboeken op haar naam heeft staan. Naast de ‘Plaza Patatta’-reeks, is ze bijvoorbeeld bekend van de Tanja-serie, de Chatgirlz, maar ook boeken voor peuters en kleuters. Daarnaast is ze uitgeefster, televisiemaakster  (‘Mijn eigen boek’ in KRO/NCRV’s Kindertijd) en ze staat in het theater. Haar vriend Silvester Zwaneveld, de illustrator van het boek, is cabaretier, programmamaker en filmmaker.