Roerloos - Joy Fielding

Joy Fielding is een Canadese schrijfster, geboren op 18 maar 1945 in Toronto. Oorspronkelijk heette ze Joy Tepperman, maar ze veranderde haar naam in Fielding en begon romans te schrijven. Toen ze acht jaar was, schreef ze haar eerste verhaal. Op de leeftijd van 12 schreef ze haar eerste tv-script. Beiden werden afgewezen, toch weerhield het er haar niet van om schrijfster te worden. Ze had nog een korte acteercarrière voor ze aan haar opleiding in Engelse literatuur begon. Fielding situeert de meeste van haar romans in grote Amerikaanse steden omdat ze die vaak beter geschikt vindt voor de verhaallijn van het boek. Opvallend is dat haar boeken bekender zijn in het buitenland dan in haar geboorteland Canada. Bekende werken van haar zijn Kiss mommy goodbye, See Jane run, Don’t cry now en The other woman. De originele titel van Roerloos is Still life. Fielding heeft een stijl die je duidelijk terugvindt in meerdere boeken van haar. Ik las eerder ook al Nu niet huilen en De babysitter. Deze vielen bij mij erg in de smaak, vandaar mijn keuze voor dit boek. Al haar boeken zijn geschreven vanuit het standpunt van een vrouw die dus ook het hoofdpersonage van het boek is. Allemaal maken de vrouwen iets mee waardoor veel lezers, zowel mannen als vrouwen, zich gemakkelijk kunnen identificeren met het karakter. Het boek begint wanneer Casey Marshall terugkomt van een lunch met haar vriendinnen. Ze is rijk, knap, succesvol op haar werk en heeft de ideale echtgenoot. Haar leven is perfect, totdat ze op die beruchte dag wordt aangereden in een parkeergarage. Ze is zwaar gewond en ligt in coma in het ziekenhuis. Het verhaal wordt verteld vanuit haar standpunt. Je waant je zowaar zelf in coma in een ziekenhuisbed, zo sterk is het boek geschreven. Wat niemand weet, is dat Casey alles om haar heen hoort. Er worden privégesprekken gevoerd naast haar bed waarin dingen gezegd worden waarvan ze niet verondersteld wordt die te horen. Zo komt ze bijvoorbeeld te weten dat haar ongeluk waarschijnlijk helemaal geen ongeluk was en er wel eens kwaad opzet in het spel zou kunnen zijn. Iedereen is verdacht en ze weet soms niet goed wat ze echt hoort en wat ze zich inbeeldt. Stap voor stap ontdekt ze wie haar dood wilt. Ook komt ze te weten dat die persoon niet van plan is het hierbij te laten. Tevergeefs probeert ze haar zus te waarschuwen, maar ze kan niet spreken of zelfs enig teken van leven geven. Ze probeert duidelijk te maken dat ze alles begrijpt wat er gezegd wordt, maar is hiertoe niet in staat. Je voelt haar frustratie zelf ook. Hier wordt ook de titel van het boek duidelijk. Ze hoort en beseft alles, maar ze ligt roerloos in haar ziekenhuisbed en kan niets doen.

In het eerste deel van het boek kom je wat meer te weten over Casey’s leven. Er wordt een duidelijk beeld van de situatie geschetst waardoor je je goed kan inleven. Samen met haar probeer je te ontdekken wie de moordenaar is. Je krijgt telkens meer informatie en twijfelt constant tussen alle verdachten. Iedereen van haar naaste omgeving kan het gedaan hebben en Fielding houdt je aan het denken. Op een gegeven moment wordt het wel vrij duidelijk wie er achter de aanslag zit, zelfs een beetje te voorspelbaar. Vervolgens probeert ze manieren te vinden om zichzelf te redden uit de klauwen van haar boosdoener. Het verhaal wordt verteld door een personele hij/zij verteller. Er wordt over Casey gepraat, maar op een manier dat het vanuit haar standpunt verteld wordt. De stijl is soms een beetje chaotisch, want het is niet altijd duidelijk waar ergens in de tijd je je bevindt. De gedachten van het hoofdpersonage zijn waarnemingen van de huidige situatie en tijd afgewisseld met flashbacks en anekdotes over vroeger. Zo kom je steeds meer achtergrondinformatie te weten, maar ik had niet altijd door of de situatie zich in het heden of in het verleden voordeed.

Ik vond het een zeer goed en spannend boek. Het had mijn onverdeelde aandacht tot de laatste bladzijde. Sommige recensenten vonden het boek traag op gang komen en het einde te snel afgewerkt, alsof Fielding niet goed wist wat ze ermee aan moest. Anderen vonden het dan weer te voorspelbaar. Ik deel deze meningen helemaal niet. Ik vind het bijzonder goed geschreven. Ik kon het niet wegleggen omdat ik de afloop wilde weten. Sommigen zeggen ook dat na de onthulling van de dader het boek even stil valt, maar ook hier heb ik niets van gemerkt. De spanning is er dan inderdaad wel even af, maar die komt snel terug wanneer Casey probeert haar leven te redden. Je bent benieuwd of ze het zal halen, en zo ja, wie of wat haar redding zal zijn. Toch vond ik dat de onwetendheid over de dader nog iets langer had mogen duren. Het had nog iets gecompliceerder mogen zijn zodat je meer moest nadenken en er een plot twist was wanneer je het eindelijk te weten komt. Je kruipt helemaal in de huid van Casey Marshall en probeert mee te denken wie er te vertrouwen is en wie niet. Ik vond het ook een verrassend einde. Dit was ook het spannendste deel van heel het boek. Gedurende het verhaal is er wel een constante spanning, een onrustig gevoel dat aan je knaagt, maar op het einde is het ontzettend spannend omdat er dan echt actie in het verhaal zit.


Bronnen:
http://www.joyfielding.com/biography
https://en.wikipedia.org/wiki/Joy_Fielding
https://rhapsodyinbooks.wordpress.com/2010/06/25/review-of-%E2%80%9Cstill-life%E2%80%9D-by-joy-fielding/
https://www.hebban.nl/recensies/rose-leighton-over-roerloos