Een avontuurlijk cliché

Als er minder kinderen geloven in sprookjes, verdwijnt die sprookjeswereld langzaam. Dat principe kent iedereen zo langzamerhand wel en Julie Kagawa vond het nodig om dit iedereen nog een keer op het hart te drukken. Als je door dit cliché heen kan lezen, is het een lekker boek om te lezen.
Het broertje van de hoofdpersoon Meghan Chase wordt ontvoert door de fae en zij is de enige die hem kan redden. Ze wordt geholpen door Puck (Robin Goodfellow uit `Een Midzomernachtdroom'), de winterprins Ash en de kat Grimalkin. In het land van de fae komt ze meer te weten dan haar lief is, ze is geen mens maar een halffae de dochter van zomerkoning Oberon nog wel. Het land van de fae dat Nimmernimmer heet, wordt langzaam verteerd door ongelovige kinderen en... ijzer.
Aan de ene kant is het heel erg leuk dat er figuren zijn gebruikt uit een stuk van Shakespeare, maar dit wordt afgedaan door het feit dat de rest van de karakters zelf verzonnen zijn. Dan had ze die drie figuren toch ook nog wel een zelfbedachte naam kunnen geven?
Verder heeft het verhaal niet heel veel diepgang en is het een beetje voorspelbaar. Natuurlijk wordt ze hopeloos verliefd op Ash en natuurlijk is het een verboden liefde, natuurlijk, natuurlijk.
Alhoewel het niet misschien geen meesterwerk is, is het toch heerlijk dat de hoofdpersoon van het ene avontuur in het andere terecht komt. Het geeft een Alice-In-Wonderlandachtig gevoel, een fantasiewereld waarin je het avontuur niet opzoekt, maar je er zo in valt.
Het leest lekker door en het is geweldig leesvoer voor een ontspannende middag, maar dat is als je van een tikkeltje oppervlakkige boeken houdt. Misschien is het zelfs avontuurlijk genoeg om nieuwsgierig te worden naar de rest van de serie.