'Zout van de Zee' is zeldzaam mooi

Heel soms bekruipt je bij de eerste pagina's van een boek al het gevoel dat je iets zeldzaam moois gaat lezen. Zo ook bij 'Zout van de zee'. Vanaf de eerste bladzijde verdween ik in het verhaal en ik kwam pas aan het eind weer boven water. Naar adem happend. Het boek stelt werkelijk nergens teleur.

Het verhaal volgt vier jonge mensen uit verschillende landen aan het eind van WOII. Zij zijn ieder op weg van Oost-Pruisen naar Duitsland, op de vlucht voor het optrekkende Russische leger dat alles op z'n pad, pro of contra Hitler, verwoest. Allemaal hebben ze hun eigen verhalen, problemen en geheimen. De geschiedenis brengt hen samen en leidt ze naar het schip de Wilhelm Gustloff.

Zoals de oorlog niemand spaart, zo spaart ook Ruta Sepetys haar lezers niet. Rauw en onomwonden vertelt zij over de gruwelijkheden van de oorlog. Over jongvolwassenen en kinderen die gedwongen volwassen zijn. Over overleven in plaats van leven. Maar ook over verbondenheid en vriendschap als kaarslicht in een pikzwarte nacht.

Ook haar taalgebruik is indringend en beeldend:

"Bij elke explosie trilden en bonkten al mijn botten tegen mijn vlees, als galmende klokken in een klokkentoren."

"Misschien kunnen we door middel van deze brieven onze geheimen delen. Tenslotte baart de oorlog die met hele nesten tegelijk."

Is er dan helemaal geen minpunt aan dit boek? Ja toch, het enige dat ik minder sterk vind, is de cover. Die doet geen recht aan dit schitterende verhaal. Het roept bij mij vooral associaties op met het misdaadgenre. Ik zou het boek niet hebben opgepakt in de boekhandel of bibliotheek. Misschien geldt dit voor meer mensen en is dit juweeltje daarom nog redelijk onontdekt door het grote publiek. Dit boek zou het denk ik qua verhaal en taal in een nieuw jasje ook uitstekend doen als volwassenboek. Net zoals eerder bij 'De Boekendief' is gedaan.

Dus vijf volle sterren voor dit prachtige boek! Gewoon lezen. Punt.