Op 2/3 begint het verhaal opeens te lopen en neemt Will Adams de lezer mee in een spannende ontknoping waar de plotwendingen over elkaar buitelen.

Will Adams (UK) heeft een fascinatie voor archeologie en spannende verhalen uit de klassieke oudheid en heeft altijd veel gereisd rond de Middellandse Zee. Om zich helemaal aan zijn passie te wijden, stopte hij met werken en besloot fulltime auteur te worden. Will Adams schrijft wat hij zelf noemt ‘avonturenthrillers’. Vaste hoofdpersoon is archeoloog Daniel Knox en diens partner Gaille. Na Het graf van Alexander en Exodus is Labyrint de derde thriller met Daniel en Gaille. In Athene wordt een conferentie voor archeologen georganiseerd. Een van de sprekers naar wie reikhalzend wordt uitgekeken is Roland Petitier die meer dan twintig jaar in de luwte onderzoek heeft gedaan. Petitier beweert het Gulden Vlies te hebben gevonden, een kostbare gouden mantel die volgens de overlevering door Jason en de Argonauten uit het huidige Georgië is gestolen. Voordat Petitier zijn vondst kan tonen, wordt hij dood in zijn Atheense hotelkamer gevonden. Augustin Pascal, een voormalige vertrouweling van Petitier, wordt verdacht van de moord, maar door een politieman in coma geslagen. Daniel Knox is de enige die zijn onschuld kan aantonen. Samen met Gaille gaat hij op zoek naar een van de grootste geheimen uit de klassieke oudheid. Maar daarvoor moet eerst worden afgerekend met Mikhail Nergadze, een Georgische psychopaat, die het Gulden Vlies wil terugbrengen naar het land waar het volgens de mythe thuishoort. Labyrint is inderdaad een avonturenthriller. Doordat de hoofdpersoon archeoloog is, dringt een vergelijking met Harrison Fords Raiders of the lost Ark zich op. De ingrediënten zijn hetzelfde: behalve de nodige actiescènes een zoektocht met veel geschiedenis, mythes en sagen, en natuurlijk een (flinterdun) liefdesverhaal. Labyrint is een boek dat vooral wil amuseren. Daarin slaagt Will Adams maar ten dele. De opening is intrigerend en doet verlangen naar meer, maar al snel valt de actie stil en laat Will Adams de lezer dobberen. Te veel lijntjes, te veel verhalen waar een heel boek in zit, karakters die niet overtuigen omdat ze als een stel schaakstukken heen en weer worden geschoven. Ook de uitstapjes naar de oudheid willen niet echt helpen omdat de schrijver te veel verschillende vragen wil beantwoorden (de Elysische mysteriën, het Gulden Vlies, Atlantis). Het verhaal mist een dwingende lijn. De schrijfstijl is adequaat, maar niet bijzonder en wordt hier en daar ontsierd door kromme zinnen die doen vermoeden dat het geen onhandigheid van de vertaler is. Maar, en dat is het goede nieuws, op 2/3 begint het verhaal opeens te lopen en neemt Will Adams de lezer mee in een spannende ontknoping waar de plotwendingen over elkaar buitelen. Een beetje laat, maar beter laat dan nooit.