Lekker wegzwijmelen in een romantisch verhaal

Boeken van Harriet Evans staan voor een iets langzamer leestempo en lekker romantisch zwijmelen in een verhaal. Je houdt er wel of niet van. En ik hou ervan.

Voor altijd speelt zich af in twee periodes, namelijk 1963 en 2009 en het is opgesplitst in drie delen, eigenlijk zelfs meer delen.
0 Het proloog dat zich afspeelt in 1963.
1 We maken kennis met Natasja in 2009 en lezen in Cecily’s dagboek over het begin van de zomer van 1963 in Summercove Cornwall.
2 Via een alwetende verteller lezen we meer over de zomer in 1963 in Summercove Cornwall.
3 We gaan weer naar 2009 Natasja in Londen, maar ook terug naar Summercove Cornwall in 1963.

Door het boek heen lezend blijf ik steeds terugbladeren naar het proloog.
Wie zijn deze twee personen? Steeds vermoed ik weer anderen. Het verhaal blijft een spanning houden om te willen weten wie deze twee personen daadwerkelijk zijn, zelfs in het laatste gedeelte als we weer terug bij Natasja in Londen zijn. Dit vind ik heel mooi gedaan
Het boek heeft twee verhalen, die wel met elkaar verbonden zijn: de zomer van 1963 in Cornwall met de vraag hoe is Cecily om het leven gekomen en 2009 waarin Natasja worstelt met het vreemdgaan van haar man en de schulden bij de bank die ze heeft.

Omdat de twee verhalen mooi in elkaar zijn verweven en de dood van Cecily mysterieus blijft, blijft dit boek me boeien. Ook de personages en de verhoudingen tussen hen zijn mooi neergezet: er hangt een broeierige sfeer die op springen staat. Gaat het nog goedkomen in deze familie?
Net zoals andere boeken van Harriet Evans is dit weer een heerlijk romantisch zwijmelboek.