Déjà vu?

Met ‘Zonder mij’ heeft Philippe Claudel een verhaal verteld met parallellen aan ‘Grijze zielen’. Opnieuw een situatie waarin de man van een gezin (man, vrouw, kind) na het meemaken van een aantal trieste gebeurtenissen een keuze moet maken m.b.t. de toekomst van zichzelf en zijn kind. Opnieuw heeft Philippe Claudel er voor gekozen om het verhaal niet helemaal chronologisch te vertellen.
Wordt het verhaal in ‘Grijze zielen’ nog heel rustig en ingetogen opgebouwd, in ‘Zonder mij’ ligt het tempo aanzienlijk hoger, met name in de passages m.b.t. de collega van de hoofdpersoon. Prachtig is de afwisseling tussen het agressieve taalgebruik m.b.t. zijn collega en de tederheid in dat aangaande zijn dochter.
Een déjà vu? Dat geldt alleen voor de basis van het verhaal. Het verhaal speelt zich af tegen een andere achtergrond, is aanzienlijk korter en bevat slecht enkele personages.  
Opnieuw een meesterwerkje van Philippe Claudel.