Enigszins ondefinieerbaar, gemengde gevoelens

De achterflaptekst van ‘De Lovebus’ wekt de indruk dat het hier gaat om een thriller-achtig verhaal, maar niets is minder waar. De tekst trekt lezers aan; de vraag is of ze geprikkeld blijven als ze eenmaal aan het boek beginnen. Geef je het een kans en lees je het uit, dan blijf je achter met een soort ‘hè, is dit het’ gevoel; laat je het nog verder bezinken dan kun je er zeker meer uithalen. Of dat de bedoeling is geweest van Tjibbe Veldkamp? Geen idee, maar hij zal het vast niet erg vinden dat zijn boek stof tot nadenken geeft. Het is een niet al te dik boek, korte hoofdstukken, makkelijk geschreven. Je leest er vlot doorheen.
Het verhaal speelt zich af eind jaren zeventig, op het Groningse platteland. De Lovebus staat centraal. De hoofdpersonen in het verhaal zijn JJ, Tammo, Cathelijn en Mina; vier pubers die allemaal worstelen met hun identiteit, eenzaamheid, verlangen. Het verhaal wordt vanuit hen verteld met regelmatige perspectiefwisselingen (hierbij is Cathelijn het meest interessante en uitgewerkte personage). Dit verandert niets aan de gebeurtenissen in het boek, maar geeft wel een mooi beeld van hoe verschillende mensen – in dit geval pubers – dezelfde situaties totaal anders kunnen beoordelen of ervaren. Door misverstanden die hieruit ontstaan, lopen de gebeurtenissen in het boek enorm uit de hand met alle gevolgen van dien.
Dit klinkt veelbelovend, maar een paar bizarre onuitgewerkte voorvallen, het ontbreken van diepgang bij (een deel van) de karakters en de abruptheid waarmee het boek eindigt maken dat je achterblijft met een onbevredigd gevoel en onbeantwoorde vragen. Stof tot nadenken is fijn, maar kan je ook achterlaten in verwarring.