Een prille vrede

In 2006 maakt een bomaanslag in de Noord-Ierse stad Ballyterrin zestien slachtoffers. Door fouten in het politieonderzoek zijn de vijf verdachten echter nooit vervolgd. Vijf jaar later verdwijnen deze beoogde daders opeens spoorloos.
Een week na de verdwijning van deze zogeheten Mayday-Five wordt één van hen dood teruggevonden. Het levenloze lichaam van Mickey Doyle is opgehangen aan een boom. Als niet veel later een tweede slachtoffer volgt is het forensisch psycholoog Paula Maguire duidelijk; één voor één worden de verdachten van de bomaanslag om het leven gebracht. Om meer doden te voorkomen is het politieteam er alles aan gelegen om de overige drie vermiste personen zo snel mogelijk te vinden. Maar hoe verantwoordt Paula de zoektocht naar terroristen aan de nabestaanden en slachtoffers van de bomaanslag?
De stille doden, het derde deel met forensisch psycholoog Paula Maguire in de hoofdrol, speelt zich af in het Noord-Ierland van na het Goede Vrijdag-akkoord. In 1998 werd met deze overeenkomst het vredesproces tussen de strijdende partijen bekrachtigd. In deze thriller toont McGowan aan dat het wantrouwen tussen de bevolkingsgroepen nog lang niet tot het verleden behoort. Iets triviaals als een achternaam definieert mensen nog steeds direct als katholiek of protestants. Een ander voorbeeld is de houding van de leden van het politieteam ten aanzien van de huidige burgemeester van de stad: ‘Het feit dat Kenny, de republikeinse burgemeester van Ballyterrin, een voormalig lid van de IRA was, zat hem niet lekker, hoewel het niet gepast was om dit soort dingen te voelen of te noemen in het we-zijn-allemaal-vrienden-Ierland van na de conflicten’.
Het zijn niet alleen de sociale en politieke achtergronden die De stille doden tot een gelaagde thriller maken. Nog meer dan het oplossen van de moorden zelf maakt McGowan de psychologische impact van de daden tot de kern van het verhaal. Waarom begaan mensen verschrikkingen en wat zijn de consequenties voor de slachtoffers? Om deze psychologische invalshoek kracht bij te zetten is een van de verhaallijnen die van tiener Kira. Zij heeft haar zus verloren bij de bomaanslag. De doelgerichtheid waarmee Kira de veranderende thuissituatie benadert staat in schril contrast met de totale disintegratie die haar moeder kenmerkt, die al snel haar toevlucht zoekt tot drank.
Voor de meeste mensen is het Noord-Ierse conflict iets dat tot het verleden behoort. McGowan toont met De stille doden niet alleen aan dat de strubbelingen een intrigerende achtergrond vormen voor een thriller, maar ook dat een vredesakkoord niet alle haat en vooroordelen uit het verleden uitwist.