Gevangen in het verleden

Als Paula op een avond nietsvermoedend naar Opspring Verzocht kijkt verschijnt er iemand in beeld die ze erg goed kent: haar bloedeigen dochter.
Na deze realisatie kijkt Paula snel om zich heen, heeft haar man de beelden ook gezien en heeft hij hun dochter ook herkend? Als dit niet het geval blijkt te zijn besluit Paula om af te wachten en zowel haar man als dochter niet met haar kennis te confronteren. Door de schrik komt er bij haar echter wel een andere herinnering bovendrijven. De helderziende Dr. Adami die tientallen jaren geleden heeft voorspeld dat ze nooit kinderen zou moeten nemen omdat zij tot onheil zouden brengen. Komt de voorspelling van Dr. Adami nu eindelijk uit?
Door middel van flashbacks uit haar jeugd en de eerdere jaren uit haar huwelijk met haar man Oscar schetst Van Keulen op ingenieuze wijze een beeld van hoofdpersoon Paula. Vooral de ontmoeting met Charlie en haar broer in haar tienerjaren blijkt een bepalende invloed op haar verdere leven te hebben gehad. Door deze vriendschap maakt ze ook kennis met Dr. Adami, een helderziende met een dubieuze reputatie die probeert de moeder van Charlie beter te maken. Op een dag kan Paula haar nieuwsgierigheid naar de man niet meer bedwingen en maakt ze kennis met deze ziener. De ontmoeting krijgt een zwart randje als Adami enkele kaarten voor haar trekt waaronder de schoppenvrouw. Paula zal geen gelukkig leven tegemoet gaan en vooral toekomstige kinderen zullen voor problemen zorgen.
De opbouw van het verhaal lijkt op een traditionele thriller. Er doet zich aan het begin van 'Schoppenvrouw', door middel van de mogelijke misdaad van haar dochter, een probleem voor. Pas aan het einde weten we hoe het gezin met deze wetenschap omgaat. Het intrigerende aan het verhaal is echter niet de afwikkeling van deze zaak maar de manier waarop Van Keulen de lezer laat kennismaken met het psychologische wel en wee van Paula. In hoeverre werken ontmoetingen met mensen uit het verleden door in het heden? Kan Paula zich over gebeurtenissen uit het verleden heen zetten of blijft ze gevangen in voorspellingen zoals die van Dr. Adami?
Voor de beantwoording van deze en andere vragen doet Van Keulen vooral een beroep op de lezer; het verhaal bevat namelijk meer open plekken dan antwoorden. Dit is allesbehalve storend omdat 'Schoppenvrouw' zo veel meer is dan alleen een spannend verhaal. Van Keulen is er namelijk in geslaagd om een gelaagde psychologische roman neer te zetten waarin vooral de schrijfstijl in het oog springt. Door de vele details die deze compacte roman kenmerkt is er maar een conclusie gerechtvaardigd na het lezen van de laatste bladzijde: ik wil dit boek direct weer herlezen om ditmaal echt alles in me op te nemen!