Niet zo goed als de voorgaande boeken

Ik weet dat de titel niet zo lovend is, maar ik wil ten eerste wel zeggen dat ik echt enorm genoten heb van dit boek en dat het toch een mooie afsluiter was van de serie. De Griekse mythologie was, net als in de voorgaande boeken, weer geweldig verwerkt en heeft mij zelfs nog een paar nieuwe dingen kunnen leren over Griekse mythologie (waar ik als dol op was voordat ik de serie las en waar ik toch een hoop over weet). Desalniettemin denk ik dat Riordan een beter boek had kunnen schrijven.

In het boek kom je natuurlijk weer al je oude favorieten tegen, zoals de Zeven, Reyna, Nico en natuurlijk coach Hedge. Reyna en Nico hebben in dit boek zelfs eigen hoofdstukken gekregen waarin we meer te komen over hun verleden, gedachten en gevoelens. Dit is een van de betere dingen van het boek. Verder zijn er ook hoofdstukken voor Piper, Jason en Leo. Ik snap dat Riordan dit heeft gedaan, omdat hij wilde eindigen met de drie halfgoden waarmee het verhaal in de Verloren Held begon, maar ik denk dat hij hier toch een fout mee heeft gemaakt. Ik denk dat het boek beter zou zijn geworden als hij Percy en/of Annabeth ook hoofdstukken zou hebben gegeven. Percy en Annabeth hebben zich in het Huis van Hades een weg moeten banen door Tartarus en zijn dus letterlijk net door hel gegaan in dit boek. Toch hoor je er nauwelijks iets over. Het boek zou naar mijn mening beter zijn als we de gedachten van tenminste een van hen hadden kunnen lezen en kunnen begrijpen hoe het is om zo'n traumatische ervaring mee te maken en dan weer terug te keren naar het normale leven.
Ook zou het, denk ik, een stuk geloofwaardiger zijn geweest als tenminste een van de Zeven was omgekomen. En dan bedoel ik echt doodgaan, dus niet zoals Leo. Het klinkt misschien stom, maar dat zou het verhaal wel geloofwaardiger hebben gemaakt en het doet je meer meeleven met de personages. Als je me zou vragen wie dan dood zou moeten gaan, zou ik het echt niet weten, want ik ben aan alle personages heel gehecht, maar toch ben ik van mening dat het wel had gemoeten. Net als in de Laatste Olympiër (waarin veel personages doodgingen) zou het gewoon realistischer zijn.
Bovendien vond k het ontzettend jammer dat Percy geen reünie kreeg met al zijn oude vrienden, zoals Grover, en ik vond dat hij al helemaal een reünie had moeten krijgen met zijn moeder en stiefvader, die hem tenslotte als maanden niet gezien hadden. Dat zou het einde mooier en emotioneler gemaakt hebben.
Toch moet ik zeggen dat ik het hele boek bijzonder spannend vond en dat ik me voortdurend afvroeg wat er nu weer ging gebeuren. De personages trekken je met hun humor, karakter en groepsverband wel weer helemaal het verhaal in. Je leest hun diepste gevoelens en komt zoveel te weten over de verschillende personages. Het is heel knap hoe Riordan voor ieder personage een eigen karakter en schrijfstijl heeft en hoe ieder van hen weer anders op een situatie reageert.Ik ben ook heel blij dat Leo eindelijk iemand gevonden heeft die hem waard is en waar hij de rest van zijn leven bij kan blijven. Het was kortom een heel erg leuk boek om te lezen, maar het voldeed niet helemaal aan mijn verwachtingen en ik vond het niet echt een waardige afsluiter voor deze fantastische serie.