Verfrissend Origineel

Het was met plezier en spijt dat ik de laatste bladzijde van De Eerste Wereld (door Marc Lommert) bereikte. Plezier omdat ik niet anders kon concluderen dan ‘it was quite a ride’ waarbij de spanning behoorlijk werd opgevoerd, helemaal naar het einde toe waar ik de verassende wendingen ademloos ervaren heb. Maar al te vaak lees ik boeken in dit genre waarbij ik gapend moet constateren dat ik te maken heb met het zoveelste slappe aftreksel van Tolkien of populaire TV series als Vikings of GoT. Dat was met dit boek zeer zeker niet het geval. Het was een slimme zet om de lezer deze nieuwe wereld te laten verkennen vanuit het perspectief van hoofdpersonen, Eroc en Tarú, die zelf ook nog niet veel ervaring hebben met de wijdere wereld waardoor de lezer samen met de jongens de landen en volken op deze wereld stapje voor stapje kan verkennen; en natuurlijk ook hun verassing, verbazing en soms huivering kan delen. Wat de hoofdpersonen betreft, als het boek me ergens aan doet denken zijn het toch wel de avonturen van Tiuri en Piak uit de boeken van Tonke Dragt (Brief voor de Koning en Geheimen van het Wilde Woud), maar dan met wat meer verdieping in de karakters en vriendschap. Wellicht is dit subjectief omdat deze boeken mij als schrijver beïnvloed hebben maar dan is het alsnog een groot compliment, ook aan de gave van deze schrijver om genoeg over te laten aan fantasie van de lezer m.b.t. het visualiseren van karakters, landschappen en verhaallijn. Lommert heeft een veeleisende schrijfstijl, waarmee ik doel op het feit dat hij duidelijk verwacht dat de lezer moeite doet om mee te denken en mee te beleven. Het doet mij o.a. denken aan, bijvoorbeeld, de Aona series van de Engelse schrijver Simon Williams of The Dragon’s Treasure series van de Amerikaanse schrijver Guy Donovan. Bij al deze verhalen weet ik persoonlijk te waarderen dat ik geen makkelijk voorgekauwde kost voor de kiezen krijg – ik hou wel van verdieping in plaats van een makkelijk te consumeren twee-dimensioneel prakkie en ik waardeer ook schrijvers die het advies om het zo makkelijk mogelijk te maken voor de lezer omdat dit commercieel rendabel is lekker negeren, omdat ze hun eigen schrijfstem belangrijker vinden dan snel een paar centen verdienen. Daarmee kom ik dan tot de in het begin genoemde spijt, en alhoewel het cliché is, is het welgemeend: Jammer dat het verhaal is afgelopen en ik hoop snel door te kunnen lezen in het vervolg: De Tweede Wereld.

Nils Nisse Visser
(Auteur Escape from Neverland, Dance into the Wyrd, Will’s War in Brighton, Exile from Brighton en Forgotten Road)