Puur, hard en verdrietig

Mooi boek en levensecht door de brieven van Loes. Tja, hoe maak je van dit schuldgevoel een roman? Op de manier waarop Cremer dit doet is misschien 'eenvoudig', maar hierdoor zoveel meer puur. Hij komt er niet als held uit en is misschien daarom wel een boetedoening.
Mijn God, je voelt de pijn van Loes. Helemaal bij het lezen van laatste brief. Vooral die brief dat ze alleen in een huis is en zijn bordje laat staan en aan zijn kleren ruikt. Haar vele 'ik hou zo veel van je' .... Jan Jan, wat heb je haar al die tijd pijn gedaan en zij bleef maar onvoorwaardelijk van je houden. Wat moet het ook vreselijk zijn geweest voor haar in het ziekenhuis die laatste dagen. Sterven zonder haar grote liefde. Aan het eind bekruipt mij het gevoel, het verdriet, dat ik er dan zo graag voor Loes had willen zijn.
Mooi en puur boek!