heerlijk ouderwetse whodunit

Een groep mensen wordt uitgenodigd door Lady Athelinda Playford om een weekje op haar landgoed in Ierland te verblijven. Niemand is de directe aanleiding bekend.
Onder de gasten is ook Hercule Poirot en rechercheur Catchpool van Scotland Yard. Gaandeweg de week ontdekken ze dat zij met een bepaalde reden zijn uitgenodigd, namelijk het voorkomen van een moord. As er dan toch iemand vermoord wordt, is dit iemand van wie niemand het had verwacht. Er volgt een speurtocht door middel van gesprekken met alle aanwezigen en door scherp inzicht weet Poirot het raadsel op te lossen.

Het is knap om een “echte Agatha” te schrijven. Alle ingrediënten zijn aanwezig: een landgoed met zijn bewoners en personeel: gasten die alleen een motief lijken te hebben en de scherpe geest van Hercule Poirot. Deze laatste had van mij wel iets meer uit de verf mogen komen, hij lijkt nu een beetje een onbelangrijk hulpje en zijn mega ego (waar hij om bekend staat) komt maar mondjesmaat naar voren. Het verhaal is zo lekker vlot geschreven, met veel en scherpe dialogen dat het bijna niet mogelijk is het boek weg te leggen
Van mij mogen we de “Agaathjes” laten voor wat ze zijn en noemen de we boeken met Hercule Poirot vanaf nu “Sophietjes” op voorwaarde dat ze ook Miss Marple en het Engelse platteland weer tot leven roept.