Het eerste boek dat ik van Karin Fossum las. Geen superthriller, maar wel héél keurig geschreven en vertaald. Wie Zwarte seconden leest, raadt snel het complot in het verhaal en dat is bedroevend aan deze misdaadroman. Kortom, een boek dat Karin Fossum wellicht in een sneltempo schreef, vandaar ook mijn lage quotering. Wél knap is de manier waarop ze de autistische Emil voorstelt, alsof Fossum elke dag met zo iemand woont en leeft...