Is Taboe een origineel verhaal? Nee. Worden in Taboe karakters met veel diepgang gepresenteerd? Nee. Is het een verhaal dat stof tot nadenken geeft? Nee. Toch zijn er ook zat positieve dingen te melden over het boek.

Het verhaal begint met een korte schets van de achtergrond van de hoofdpersoon in het verhaal, Reilly Steel. Een aan Quantico afgestuurde crimelab medewerkster. Al spoedig verplaatst het verhaal zich richting Ierland, waar haar vader woont en zij nu werkt in het nieuw opgerichte crimelab, GFU.

Het tempo zit er vanaf het begin goed in. Het schrijversduo heeft er voor gekozen om veel zaken vluchtig te bespreken waardoor het tempo hoog en de leesbaarheid goed blijft. Nadat Reilly bij een eerste moordzaak betrokken wordt, is al snel duidelijk dat deze moord in verband staat met een andere moord. Spoedig blijkt dat er een seriemoordenaar die Freudiaanse verwijzingen achterlaat actief is. Reilly en haar team sturen de rechercheurs de juiste kant op. Uiteraard is er de nodige scepcis in de richting van de Amerikaanse blondine en haar methoden. De resultaten die zij behaald en de manier waarop zij werkt, levert haar langzaam respect op. Ook dit is vrij standaard. Nadat er hulp is van gekomen van de mentor van Reilly en de bewijzen een richting beginnen op te wijzen gaat het allemaal snel. Ondanks de snelheid wordt het verhaal niet afgeraffeld.

Als je een lezer bent die op zoek is naar een boek waarin de achtergrond van de personages goed wordt uitgewerkt of de sfeer van de lokatie, tijd en klimaat waarin de misdaden worden gepleegd goed wordt weergegeven dan moet je dit boek links laten liggen. De kaders worden geschapen en de ingredienten zijn aanwezig. Toch gaat het boek nergens echt de diepte in. Dit is fijn als je op zoek bent naar een lekker verhaal waar je niet al teveel over na hoeft te denken en dat vlot wegleest. Voor die doelgroep is dit een uitstekend boek om te lezen.