Nog nooit heb ik een boek over Afrika gelezen dat zo helder inzicht gaf in de problemen van dit, door de Westerse kolonisatie, zo zwaar getroffen continent. Daarnaast wordt door de struktuur van het boek - flashbacks naar een eerder leven van de hoofdpersoon in Zweden - een geweldige spanning in stand gehouden. Het boek is wel en niet een literaire thriller. Wel, omdat schuld, zelfmoord, moord en doodslag er in voorkomen, niet omdat het verder gaat, een verhelderend tipje van de ziel van Afrika en de Afrikanen oplicht, iets wat men tevergeefs zal zoeken in wetenschappelijke boeken. Keihard en cynisch beschreven, maar wie weet dat Mankell een grote liefde voor Afrika heeft beseft dat het hardewoorden, uit liefde gesproken zijn. Lezen, als u van spanning houdt en tegelijkertijd uw inzicht in dat grote, doodarme en zieke continent wilt vergroten. Mankell laat gelukkig nog wel een sprankje hoop opgloeien.
Uitstekend vertaald door Clementine Luijten, maar de uitgever moet zich schamen dat hij flapteksten laat schrijven door iemand die het boek duidelijk niet gelezen heeft, laat staan begrepen.