Kun je een concentratiekamp eigenlijk wel overleven.....

Van de in 1970 geboren Amerikaanse schrijfster Jenna Blum verscheen eerder Het familieportret.
Het personage van de Duits joodse Peter Rashkin, een overlever van de concentratiekampen, keert terug in dit boek, De verloren familie, maar dit boek staat ook op zichzelf en het is dus niet noodzakelijk om het voorgaande boek gelezen te hebben.

Wij volgen in eerste instantie Peter die zo goed en zo kwaad als het gaat verder probeert te gaan met zijn leven en het moeilijk vindt om zijn gruwelverleden te delen.
De enige familie die hij heeft zijn een oom en tante, zijn vrouw en tweelingdochters hebben de de concentratiekampen niet overleefd.

Geholpen door zijn oom stort Peter zich op zijn werk als restaurateur/chef-kok, alle tijd en passie gaat op in zijn werk, een nieuwe relatie opbouwen blijkt moeilijk te zijn.
Als Peters binnenkant zijn uiterlijk had bepaald, zou hij eruit hebben gezien als een Picasso. Als de Guernica (JB).
Juist deze discrepantie maakt het moeilijk voor Peter en de mensen om hem heen.
Je kunt niet concurreren met dode zielen (JB).

Uiteindelijk lukt dit dan toch en Peter zal weer deel uitmaken van een eigen gezin, maar het blijft ontzettend moeilijk voor hem en zijn gezin, daar Peter nog steeds veel voor zichzelf houdt.
Dit ontgaat niemand, zeker gezien zijn nachtmerries en andere sporen uit het verleden (het brailleschrift op zijn lichaam).

Een pijnlijk stilzwijgen kenmerkt dit boek dan ook en menige verhouding, zowel de eerste generatie (man-vrouw) als de tweede generatie (ouders-kind)lijden hieronder.

Of het allemaal goed komt is een vraag die alleen jij als lezer van dit unieke boek kunt bepalen.

Hoezo uniek, nou verwacht vooral geen boek vol flashbacks naar WOII, met gruwelijke details uit de concentratiekampen, nee Jenna Blum beschrijft vooral de worsteling erna, de worsteling van de overlevenden, de impact van het verleden op het heden en toekomst.

Ik geef het boek 4-sterren en niet 5 omdat Jenna Blum soms haar zevenmijlslaarzen aantrekt, anderzijds houdt dit de vaart ook wel weer in het verhaal.

Het boek is ingedeeld in 3 stukken, waarbij steeds iemand anders de hoofdfiguur is.

Wat mij betreft is een vervolg op dit boek niet ondenkbaar, ik zal de auteur in ieder geval blijven volgen.