Het muntje viel niet.

Oxford 2006. Een jonge vrouw wordt wreed vermoord. Haar hart is verwijderd en op die plek ligt nu een oude gouden munt. Vierentwintig uur later wordt het volgende slachtoffer gevonden. Haar hersenen ontbreken en een zilveren munt schittert in de lege schedel…
Politiefotograaf Philip Bainbridge en zijn ex-vriendin Laura Niven raken betrokken bij deze zaken en ontdekken dat deze gruwelijke, rituele moorden een connectie in het verleden hebben.

Feiten en fictie, een geheime orde, rituele moorden in het heden en verleden dat zijn ingrediënten in een thriller die mij doen watertanden. Tel daarbij op de veelbelovende kreet “Thriller van het jaar”, de intrigerende cover en ik was verkocht.

Maar….. het muntje viel niet!

Misschien waren de verwachtingen te hoog gespannen vanwege het predikaat “Thriller van het jaar” maar ik had meer verwacht. Equinox is niet spannender of mysterieuzer dan b.v. Het Bernini mysterie van Dan Brown en ook niet gruwelijker dan b.v. De stilte van de hel van McFayden. Ik miste de klik met de hoofdpersonen en werd pas op het laatst het verhaal ingetrokken. Dat ik halverwege het boek al geraden had wie de "meester" was, droeg natuurlijk ook niet bij aan de spanning hoewel ik moet bekennen dat ik op het laatst toch nog voor enkele verrassingen kwam te staan maar over het geheel genomen bracht het boek te weinig. Bovendien staan er enkele storende fouten in.

Ik vond Equinox een gemiddelde thriller die niet lang bij mij zal blijven hangen. Het boek is geen afrader maar ook niet direct een aanrader. Equinox is met veel bombarie op de markt gebracht maar kan in mijn ogen geen enkele aanspraak maken op de titel "Thriller van het jaar". Ik heb dit jaar betere boeken gelezen die m.i. eerder voor deze eretitel in aanmerking komen.