Recensie Gone 2 - Honger

Wat ik vaak heel vervelend vind aan het lezen van series, is het feit dat er altijd zo'n lange periode tussen de verschillende delen zit. Wanneer een nieuw deel uit komt, weet je al vaak niet alles meer van het eerdere deel. Vroeger (in de Harry Potter tijd) las ik het eerdere deel nog eens voordat een nieuw deel verscheen, maar inmiddels heb ik daar weinig zin meer in met zo'n grote NTL stapel. Schrijvers zijn natuurlijk op de hoogte van dit probleem en proberen in hun tweede deel terug te komen op gebeurtenissen uit het eerste deel. Dit kan héél vervelend zijn, wanneer dat erg uitgebreid wordt gedaan. Michael Grant heeft het echter helemaal begrepen. Zonder te vervelen, komt hij op de juiste momenten terug op eerdere verhaallijnen; net genoeg om een aha-moment te beleven. Dat bevalt me al prima!
Verder is dit tweede deel van de Gone serie erg goed uitgewerkt. De kinderen zitten inmiddels al drie maanden zonder ouders. Ze beginnen honger te krijgen. Maar dat niet alleen; er ontstaat een conflict tussen verschillende kinderen. Niemand wil meehelpen om de boel te runnen. En tot overmaat van ramp komen de 'normalo's' tegenover de 'freaks' te staan.
Alle ingrediënten voor een goed boek zijn aanwezig. Genieten maar!