(Over)ambitieus debuut maakt bescheiden indruk

In 'Kleine hellen' neemt schrijver Anne Moon Disko (pseudoniem van auteur en uitgever Martijn Couwenhoven) ons mee in het heftige levensverhaal van Vera en haar broer Max. Beiden zijn kunstenaar van beroep en hebben al van jongs af aan een hechte band met elkaar, mede door het vroege verlies van hun broertje Menko, de echtscheiding van en uiteindelijk het verloren contact met hun ouders. Waar Vera aanwezig was bij de dood van Menko, heeft Max zijn broer nooit gekend. Hij wordt echter iedere dag geconfronteerd met de gevolgen van deze gebeurtenis, waarbij iedereen in zijn familie op zijn eigen manier omgaat met het verdriet. Als Vera ongeneeslijk ziek blijkt te zijn, komen herinneringen aan vroeger weer naar boven en proberen zij en Max vrede te sluiten met hun verleden en het heden.

Waar de lezer wellicht niet meteen weggeblazen wordt door het relatief eenvoudige, maar fijngevoelige taalgebruik van Disko, blijkt de novelle bij een nauwkeurige bestudering bol te staan van tijdswisselingen, motieven, interessante perspectiefveranderingen en complexe thema’s. De ambitieuze debuutroman zit dan ook ingenieus in elkaar, maar dit komt het boek niet per se ten goede. Disko wil veel in 120 pagina’s en de tegenslagen waar Vera en Max mee te maken krijgen, zijn er bijna te veel voor twee mensenlevens - of dan in ieder geval toch voor een novelle. Waar de dialogen en beschrijvingen van de personages soms verrassend treffend zijn en blijk geven van een scherp psychologisch inzicht (“Zo wist ik: dingen hebben een einde, kunnen kapot gaan, uitgeput raken. Met de dingen bedoelde ik: de wereld, het leven, opa, ikzelf. En wat ik daarbij ook ontdekte: dat gold ook voor woorden. Ze raakten op. Je had van elk woord een beperkt aantal, hoeveel wist ik nog niet. Maar je moest zuinig zijn. Voor later. Je moest goed nadenken wat je zei, want als bepaalde woorden op waren had je niks meer te vertellen.”), zijn ze op andere momenten enigszins voorspelbaar, vlak of geforceerd (“Max bekijkt zijn schilderwerk en geeft hem een compliment. ‘Ik heet Remco,’ zegt hij. ‘Ja, dat weet ik.’ ‘Maar je zegt net: “Mooi hoor, Menko.” En ik heet Remco.’”). Het debuut 'Kleine hellen' maakt nieuwsgierig naar meer van de auteur, maar verrast helaas niet.