Not my cup of tea

Het verleden heeft Yuval Noah Harari behandeld in zijn eerste boek Sapiens. Zijn tweede boek, Homo Deus, volgde 5 jaar later en zoomt in op de toekomst. Het gat daartussen staat centraal in zijn derde boek 21 lessons for the 21st century.

Normaal gesproken lees ik fictie, maar gezien het mijn leesclubontgroening was, besloot ik me te wagen aan een non-fictieboek. Persoonlijk merkte ik dat ik moeilijk door het boek heen kon komen. Hoewel ik de schrijfstijl fijn vond, miste ik het gevoel dat ik even verdronken was in een andere wereld. Dit boek doet precies het tegenovergestelde: het drukt je met de neus op de feiten en laat je kijken naar de wereld waar we nu in leven.

Aan bod komen onderwerpen zoals AI en de invloed van robots (nemen ze écht onze banen over?), terrorisme (is het terecht dat we zo bang zijn) en gezondheid (zijn we niet bezig met onszelf ziek te maken?). De ‘lessen’ die Harari aanbiedt, zie ik niet als hapklare lessen, maar voelen meer als thema’s of onderwerpen. Desondanks zijn het hele relevante onderwerpen die aangesneden worden. Dit zijn dingen waar wij als mensheid goed naar moeten kijken en over na moeten denken.

Harari breekt stukje bij beetje het beeld van de wereld om ons heen af, en laat het aan jou als lezer over om die wereld weer op te bouwen. Mocht je behoefte hebben aan een boek waarin je een spiegel voorgehouden wordt en waardoor je kritisch gaat nadenken, dan raad ik je het boek zeker aan. Als kanttekening moet ik er wel bij zeggen dat je het boek met een klein korreltje zout moet lezen, ik vond veel statements vaak te abrupt en te kort door de bocht.

Zelf zou ik het boek niet nog een keer lezen, noch een ander boek van Harari lezen. Tijdens het lezen van dit boek kwam ik erachter waarom ik lees, en die ontspanning kon ik niet vinden tijdens het lezen van dit boek.