In het begin traag, daarna zeker de moeite waard!

Het boek "Mannen die vrouwen haten" geschreven door Stieg Larsson, uitgegeven door Norstedts Förlag is verschenen in 2005

Een misdaadroman van formaat kan je dit wel noemen!
Het boek begint allemaal in een rechtszaak, waar het hoofdpersonage Mikael Blomkvist veroordeelt wordt voor 3 maanden. Dit allemaal, omdat hij een artikel heeft geschreven over Wennerström die overheidsgeld gebruikte voor wapentrasacties. hij is mede-eigenenaar het blad Millenium, waar hij nu dus ontslag zal moeten nemen om de reputatie van het blad niet meer te schaden. Daarna wordt hij gebeld door zijn advocaat, die vraagt hem of hij zijn cliënt Henrik Vanger wil ontmoeten. Dit is een rijk zakenman, Mikael moet hem helpen met de moord op zijn nicht Harriët. Hij gaat hierbij helpen na lang denken en overtuigd te worden door een groot salaris. Dan, terwijl hij aant het speuren is komt Lisbeth Salander in zijn leven, een uitstekende onderzoekster, maar ook een vrouw die al veel heeft meegemaakt, waarmee hij dan verder in het boek de misdaad zal proberen op te lossen.

Het boek zelf komt vrij traag op gang, je moet echt wel doorbijten in het begin. Het boek is ook geschreven door een auctoriale Hij-verteller. De titel van het boek zegt al veel over het boek zelf, er zit een betekenis achter, omdat het hele boek gaat over mannen die vrouwen haten, Harriët die vermoord is, dingen die gebeuren met Lisbeth. De schrijver verafschuwt dus ook geen verkrachtingen of seks. Het hele boek is ook zeer beschrijvend geschreven, wat ook moet om jezelf te kunnen inleven, omdat het hier een auctoriale hij-verteller is. Aan het einde kan je je zelfs zeer goed inleven, door de spanning die erin komt. Wat me ook opviel was het contrast tussen de hoofdpersonages Lisbeth en Mikael, Lisbeth heeft een extreem uiterlijk, terwijl Mikael helemaal niet zo is. Toch werken ze samen. Het boek is ook helemaal niet voorspelbaar, wat soms wel het geval kan zijn bij een misdaadroman die minder goed geschreven is. Dus qua schrijfstijl is het ook zeer goed.

Nu, mijn mening over het boek. Ik vind het steeds jammer om een boek te lezen dat traag op gang komt zoals dit. Het is moeilijk voor mij om dan door te blijven lezen en mijn aandacht erop te houden. Uiteindelijk leverde dit toch wel iets op, toen het verhaal ook echt begon. Dan begon de spanning en vond ik het een zeer leuke ervaring om dit boek te lezen. Het moeilijke aan het boek was soms ook dat de schrijver in 3 verhaallijnen werkt. die van Mikael, Lisbeth en Henrik. Dit zorgde soms voor verwarring, maar als de 3 verhaallijnen elkaar ontmoetten kon ik dan weer wel goed volgen. Stieg Larsson verafschuwt geen seks, dit was nieuw voor mij. Ik had daarvoor nooit echt een boek gelezen waar het zo veel in kwam, daarom was het niet slecht, het was enkel even wennen. Ik vond het boek ook best erg, omdat er echt in benadrukt wordt hoe mannen hun macht kunnen gebruiken tegenover vrouwen. De personages zelf vind ik ook zeer interessant, vooral Lisbeth met haar extreme uiterlijk en haar rebelse karakter. Toen ik het boek uitlas had ik een blij gevoel, gewoon omdat ik ben blijven doorlezen in het begin en omdat het uiteindelijk toch een goed boek werd.
Dus alles in een notendop. Een goed boek, dat traag op gang komt, maar eens je erdoor bent is het zeer spannend en op een goede manier geschreven. Een boek waarvoor je karakter nodig hebt!