Dikke tegenvaller...

Heb alle voorgaande boeken van Simon Beckett ook gelezen en was dan ook nieuwsgierig hoe het David Hunter dit zou vergaan. Het boek begint veelbelovend met een spannend verhaal en maakt dan een sprongetje in de tijd. In een andere recensie werd het verhaal echter al neergezet als een slechte romcom en helaas had deze recensent het goed gezien/gelezen. David Hunter wordt (langzaam) weer verliefd en het spannend beschrijven van deze ontwikkeling is Simon in ieder geval niet gegeven. Herhaaldelijk komt deze verhaallijn terug met kneuterige, ergerlijke zinsconstructies die inderdaad veel weg hebben van een bouquet-reeks. En dan wordt het moeilijk om de spanning in het verhaal weer terug te krijgen. Dan ga je als lezer steeds meer storen aan de rammelende geluiden in het vehikel dat "Niets blijft verborgen" heet.. De dame in kwestie houdt een pottenbakkerij bij (...), er is een losgeslagen alcoholische rechercheur, houterige dialogen en zo ga je je langzaam voelen als de omgeving in het boek: mistroostig en druilerig...
Ik moet eerlijk bekennen dat ik op twee derde van het boek de handdoek in de ring heb geworpen en het boek permanent heb weggelegd dus wie weet kwam er nog een dijk van een onthulling in het laatste deel maar ik was als lezer inmiddels al dermate ontmoedigd dat dat mij eigenlijk niets meer kon schelen. Hopelijk kan Simon zich met zijn nieuwste boek "Klem" revancheren.