De doden is geschreven door de Noorse schrijver Vidar Sunstøl en dus vertaald uit het
Noors. Hij schrijft bij dit boek het vervolg op Land van dromen. Het laatste boek heet Raven en samen vormen ze de Minnesota-trilogie met Lance Hansen in de hoofdrol. Lance is een Amerikaanse politieman met Noorse voorouders en heeft in het eerste boek een lijk gevonden in het lokale bos. Volgens Lance draait een onschuldig iemand op voor de moord op de Noorse toerist. Hij weet wie de werkelijke moordenaar is, maar besluit de schijn op te houden, omdat hij bang is voor de waarheid. Het wordt steeds moeilijker voor Lance om de waarheid te verbergen, ten slotte is hij ook nog altijd politieagent.
De doden speelt zich geheel af in en rond de bossen bij Lake Superior in Noord-Amerika. Lance Hansen bevindt zich daar met zijn oudere broer Andy, omdat zij al van kleins af aan samen gaan jagen. Nu gaan ze elk jaar nog één keer samen op hertenjacht, omdat de twee broers het niet meer zo goed met elkaar kunnen vinden. Het is meer een verplichting geworden, een traditie die zij beiden in stand proberen te houden.

De omgeving is de enige troef die de auteur heeft om spanning op te bouwen. Hij gebruikt letterlijk elk detail in de omgeving om je deze spanning te doen voelen. Natuurlijk speelt de hertenjacht hierin ook een grote rol, de ijzige stilte en de constante alertheid die vereist is om de jacht te voltooien zijn van groot belang. Lance is ook altijd alleen in het bos, omdat de ene de herten drijft en de andere ze ergens opwacht. Hierdoor is elke beweging die niet van een hert afkomstig is verdacht. Doorheen de dag in het bos, verandert het weer ook drastisch. Het bos wordt al snel donker en de temperatuur daalt onder het vriespunt. Op deze manier probeert de auteur weer te geven hoe moeilijk het hoofdpersonage het krijgt. Het lijkt onmogelijk voor Lance om de jacht te voltooien, het bos werkt hem tegen. De familiegeschiedenis waarover Lance meer te weten komt heeft ook duistere kanten in het bos, deze geschiedenis maakt het hem nog zwaarder dan het duistere bos zelf.

Al deze elementen doen dit eigenlijk eenzijdige boek, over een hertenjacht in een bos veranderen in een spannende thriller. Het hoofdpersonage voelt zich verloren en raakt doorheen zijn jacht meer en meer gefocust op de dingen rondom hem. De auteur heeft mij de spanning doen voelen tijdens het lezen, ik moest gewoon weten hoe het zou aflopen. Hij bouwt de spanning ook mooi op, in het begin van de dag lijkt er niets aan de hand te zijn, maar doorheen de jacht verandert de hele sfeer van de omgeving en het gedrag van de personages. Wat als zijn enige toeverlaat die hij nog heeft in het bos dreigt weg te vallen?
Zal hij de jacht kunnen voltooien? Deze twee vragen houden mij nog altijd in spanning en zullen beantwoord worden in het derde boek van de trilogie. Het is voor mij persoonlijk uitgesloten om het derde boek niet te lezen, omdat bij elk begin natuurlijk een treffend slot hoort. Ik ben ervan overtuigd dat de Minnesota-trilogie mijn verwachtingen zal inlossen.