Het meisje in de trein

“Je kent haar niet, maar ze weet precies wij jij bent”, het bekende citaat dat op de cover staat van één van de bestsellers uit 2015: Het meisje in de trein. De psychologische thriller is geschreven door Paula Hawkins , de schrijfster van o.a. The Money Goddess (2006) en Into the Water (2017). Met deze roman breekt ze in 2015 door in Europa en verkocht ze ruim twee miljoen exemplaren wereldwijd.
Het verhaal is ook actueel vandaag de dag, omdat eenzaamheid van jongeren door alcohol en soms zelfs door drugs tegenwoordig meer en meer voorkomt.

Het verhaal speelt zich af in het Verenigd koninkrijk van 2012-2013 waarin het hoofdpersonage Rachel Watson elke dag de trein van 8.00u neemt richting London. Voor Rachel is het een gewoonte om het koppel ‘Jess’ en ‘Jason’ te observeren in die trein, omdat de trein altijd op dezelfde plaats stopt. De namen ‘Jess’ en ‘Jason’ zijn niet hun echte namen, want Rachel kent dit koppel natuurlijk niet, maar in werkelijkheid heten zij: Megan en Scott. Ze wonen in de straat waar Rachel vroeger woonde.
In de trein van 8.00u kan Rachel tot rust komen en even over alles nadenken. Dit merk je ook duidelijk in het begin van het boek, waarin nog niet te veel informatie wordt prijsgegeven over de andere personages van het boek: Megan, Anna, Tom en Scott.

Rachel huurt al een bepaalde tijd een kamer bij Cathy, omdat ze een slechte band heeft met haar moeder sinds haar vader gestorven is. Sinds de echtscheiding met haar man Tom, gaat het steeds achteruit met Rachel. Ze is zeer eenzaam. Het enige wat haar nog een beetje kan opbeuren is de drank, die ze stiekem gaat halen zonder dat Cathy dit weet. Ook verzwijgt ze dat ze geen werk meer heeft doordat ze ontslagen is. Dit verklaart ook waarom ze elke dag de trein neemt naar London.

Anna Watson is de nieuwe echtgenote van Tom met wie ze samen een kindje heeft. De band tussen Tom en Rachel is nog steeds goed in tegenstelling tot de band van Rachel met de echtgenote van Tom. Dit kan je ook goed merken aan de manier waarop Hawkins de dialogen van Rachel met Anna schrijft en aan de manier waarop Anna reageert op de dingen die Rachel doet.

Het verhaal bestaat uit puzzelstukken die langzaam in elkaar passen. Beetje bij beetje kom je meer te weten over alle personages en over bijvoorbeeld de man met het rosse haar. Alle gebeurtenissen hebben wel een bepaalde link met elkaar en niemand is betrouwbaar in het verhaal, wat de spanningsopbouw versterkt. Dit vind ik dan ook een pluspunt aan het verhaal en dit zorgt ervoor dat je wil blijven lezen.

De drie belangrijkste vrouwen, Anna, Rachel en Megan, krijgen in het boek elk hun eigen hoofdstukken, waarin elk van hen de lezer meeneemt in het verhaal vanuit hun standpunt. Rachel start het verhaal, omdat zij het belangrijkste personage is. Langzaam krijgt de lezer een beeld van hoe het leven van haar eruitziet en daarvoor eruitzag. Daarna vertelt ook Megan haar verhaal, waarin ze o.a. vertelt dat ze een affaire heeft met Mac tegen haar psycholoog Kamal. Hij is de enige in het verhaal die ze kan vertrouwen, omdat Scott, haar man, al haar mails doorneemt. Later in het verhaal mogen we ook een kijkje nemen in de gedachten van Anna Watson. Zij vertelt dan op haar beurt wat er in haar hoofd omgaat.
Het verhaal geeft de psychologische ontwikkeling van de drie vrouwen duidelijk weer, die elk op hun eigen manier het verhaal beleven. Dit aspect vind ik zeer goed gedaan door Hawkins, want zo krijg je een breder beeld over het verhaal. De lezer beleeft hierdoor het spannende verhaal in verschillende perspectieven wat de spanning opbouwt.

Zoals haar eerste boek, The Money Goddess (2006), is Hawkins er weer in geslaagd een pracht van een roman neer te schrijven over een actueel onderwerp.
Het belangrijkste dat je moet onthouden is dat het niet zit in het verhaal dat Hawkins schrijft, maar de manier waarop ze het verhaal verwoordt.