Niet zonder mijn zoon

Sophie, een in Kameroen geboren vrouw die werkt als sociaal werkster, besluit om met haar 4 jarig kind naar Syrië te vertrekken en zich aan te sluiten bij de IS. Hier krijgt ze al vlug spijt van en probeert terug te keren naar Parijs, waar ze samen met haar man woont maar ontsnappen blijkt niet zo makkelijk te zijn.

Het boek begint met een voorstelling van Sophie's leven. Ze heeft een gelukkige kindertijd in Kameroen tot haar moeder sterft, daarna gaat ze bij haar zus en diens man in Parijs wonen. Ze kan echter de dood van haar moeder moeilijk verwerken en word steeds teruggetrokkener en depressiever.
Ze begint te werken als sociaal werkster en leert haar man kennen. Na de geboorte van hun zoontje gaat ze als vrijwilligster in het buurthuis werken. Daar leert ze 3 jongens kennen die haar uiteindelijk zullen overtuigen om alles achter te laten en met haar zoontje naar Syrië te vertrekken, onder het voorwendsel dat ze daar heel wat hulp kan bieden.
Sophie maakt haar man wijs dat ze vrijwilligerswerk gaat doen in Turkije en vertrekt met haar zoontje naar Syrië. Eenmaal daar aangekomen lijkt alles toch niet zo rooskleurig te zijn als de jongens het voorstelden. Ze begint zich meer en meer tegen de situatie te verzetten. Als ze besluit terug naar huis te gaan word ze opgesloten. Wanneer het ondraaglijk word en ze begint te vrezen voor haar eigen leven en het leven van haar zoontje besluit ze te ontsnappen. Wat niet makkelijk word.

Het is een boek dat makkelijk leest, ondanks het feit dat het soms nogal onpersoonlijk is geschreven. De omschrijving van personen en omgeving hadden iets uitgebreider gemogen. Het eerste deel van het boek is soms nogal saai, maar vanaf ze in Syrië aankomt ben je zo benieuwd naar wat er nog gaat komen en hoe alles afloopt dat je blijft lezen.